Наби Хазрий (1924-2007)

Наби Хазрий (Nəbi Xəzri; ҳақиқий исми — Наби Алекпер ўғли Бобоев, 1924, Боку — 2007, Боку) — озарбойжон шоири, носир, драматург, публицист, таржимон. Озарбойжон халқ шоири (1984). СССР давлат мукофоти лауреати (1973). Ҳизмат кўрсатган санъат арбоби (1979). Озарбойжон радио қўмитасида давоми…

Хачатур Абовян (1809-1848)

Хачатур Аветикович Абовян (Խաչատուր Աբովյան; 15 октябрь 1809, Эриван (Ереван) — 1848 йил 14 апрель бедарак йўқолган) — арман ёзувчиси, янги арман адабиёти ва тилининг асосчиси. * * * Қурбонингман, эй суюкли ёр, Керак бўлса от, бўйнимдан ос. Бу дунёда давоми…

Михаил Лермонтов (1814-1841)

Лермонтов Михаил Юрьевич [1814.3(15).10, Москва — 1841.15(27).7, Пятигорск] — рус шоири. Болалик чоғлари Пенза губернясидаги Тархан (ҳоз. Лермонтов) қишлоғида кечган. 1827 йилда бувиси Е.А.Арсеньева билан бирга Москвага кўчиб борган ва 1828 йилда Москва университети қошидаги пансионнинг 4-курсига ўқишга кирган. Дастлабки давоми…

Александр Пушкин (1799-1837)

Пушкин Александр Сергеевич [1799.26.5 (6.6), Москва – 1837.29.1 (10.2), Петербург] — рус ёзувчиси, янги рус адабиётининг асосчиси. Отаси Сергей Львович кадимги дворянлар қавмидан, онаси Надежда Осиповна эса Пётр I қўлида тарбия кўрган ҳабаш — А.П.Ганнибалнинг набираси булган. Пушкинда нафис сўзга давоми…

Самад Вурғун (1906-1956)

Самад Вурғун (тахаллуси; асл исм-шарифи Самад Юсуф ўғли Векилов – Səməd Vurğun) (1906.12.5, Юхари Салахли қишлоғи — 1956.27.5, Боку) — озарбайжон шоири, драматург ва жамоат арбоби. Озарбайжон халқ шоири (1955), Озарбайжонда хизмат кўрсатган санъат арбоби (1943). Озарбайжон Фанлар академияси академиги. давоми…