Kim Xyon-Chjo (1956)

TOG‘ Oyoqqa turgach u Qo‘yib yubordi nafsini; Boyliklar orttirgach Unuta bordi uyatni. Yuksak osmonlarga intildi Va uning tashvishlaridan Kirlandi musaffo dunyo. Tog‘, Bag‘rida qiyg‘os ochilgan Gullar kulgusini yashirdi. KO‘L Qachonlardir javlon urgan vaqt Tomchiga aylanib, uyquga cho‘mdi. Kulgusiz, faryodsiz bo‘m-bo‘sh davomi…

Xvan Mun Kvon

ShUNChAKI, AVVALGIDEK Shamol olislarga olib ketgan kuzak yomg‘iri ko‘ksingga chak-chak tomib poklay boshlar qalbingni. O‘zing ham bilmaysan qaydan kelding, qayga ketarsan to‘xtama, yo‘lingda davom et shunchaki, avvalgidek. G‘ir-g‘ir esayotgan shabadalikda ko‘rinsa, ko‘rinmasa ustingdan kulgani begonalarning yuksakdan yog‘aver yomg‘irga o‘xshab shunchaki, davomi…