Шоҳида мактабдан қайтиб, кийимларини алмаштирди-да, эндигина кечаги овқатдан қолганини исита бошлаганди ҳамки, девор оша қўшни ҳовлидан Диёранинг овози эшитилди: — Шоҳи, ҳов Шоҳи! Бир неча сониядан сўнг икки ҳовлини ажратиб турган девор узра Диёранинг қўҳликкина чеҳраси кўринди. Диёра қўшнисининг ҳовлисига давоми…
Май ойининг бошлари. Айни қуёш забтига ола бошлаган, ҳали баҳор тугамаган бўлса-да, ёзнинг нафаси сезилиб қолган кунлар. Ишдан ҳориб-чарчаб қайтаётган Мазура ёпган нон харид қилиш учун бозор томон қайрилди. То ноннинг пулини тўлаб бўлгунича, нончиларнинг орқа тарафи қатор тизилган расталарнинг давоми…
— Менинг қариндошим йўқ! Мен етимхонадан чиққанман, тушундингми? Иккинчи қаватнинг зинасидан чиқиб келаётган Мавжуда эрининг қаттиқ-қаттиқ гапираётганини эшитиб, юраги ўйнаб кетди, беихтиёр тиззаларидан мадор қочди. “Тинчликмикин, кимга бундай дўқ қиляптилар, ўзи?!” деб ўйлади кейин. Йўлакдан эса телефонда ким биландир гаплашаётган давоми…
Тўй яхши-да! Бир яхши, серзавқ, чиройли тўй бўлди-ки! Етти нафар ака-укалар ичида энг каттаси бўлган Камол, акаси ўғлини уйлантириши муносабати билан роса “яйраган” бўлса-да, Мурод бошқаларга ўхшаб эс-ҳушини йўқотмади. Ярим тунга яқин тўйнинг “чўғ”и пасайиб, келин-куёвнинг дам олишига рухсат берилган, давоми…
Худди тўйга кетаётгандек ясаниб олган дадаси дарвоза олдида турган Санобарнинг қўлига кичкинагина оппоқ қўзичоқ тутқазди. — Асал қизим, бу сенга ҳайитлик! Эслик қиз бўлиб, ойинг ишга кетганида укаларингга қараб ўтиргин, хўпми?! — Дадажон, мениям олиб кетинг! — ялинди дадасини соғиниб давоми…