Krishan Chandar. Qo‘lim yo‘qoldi (hikoya)

Azonda bexos uyg‘onib ketdim. Qarasam, chap qo‘lim yo‘q! «Ie, bu qanaqasi bo‘ldi? — dedim o‘zimga o‘zim. — Kechqurun axir joyida turuvdi-ku. Qo‘l jonivor qayoqqa ketishi mumkin?» Shunday dedimu yotgan o‘rnimni titkiladim. O‘rinda ko‘rinmadi. Xotinimga o‘girildim-da, tirsagim bilan (o‘ng qo‘limning tirsagi davomi…

Krishan Chandar. Ayol qalbi (hikoya)

Sudha chiroyli ham emasdi, xunuk ham. Risoladagi qizlardayin bir qiz edi. Yuzi bug‘doyrang, oyoq-qo‘llarining terisi tip-tiniq, fe’li biroz kaj bo‘lgani bilan juda mehnatkash: ish deganni tindiradi. Ovqatni-ku asal qilib yuboradi, kashta-ro‘mol tikishga suyagi yo‘q, savodxonlikda ham hech kimdan qolishmaydi. Ammo davomi…