Каромат буви саксондан ошганига қарамай, ҳамон чаққон эди. Қишлоқ  тўй-маъракаларини батартиб, ортиқча дабдабасиз ўтказар, меҳмонлар ҳам, мезбонлар ҳам ундан рози бўлишарди. Момо асфальт йўлнинг икки томони ёқалаган қишлоқнинг барча ёш-яланг, қари-қартанг, хотин-халажига “олий бош қўмондон”, сўзига итоатда эди. Кайвони ўзининг катта оиласи, невара-эвараларидан ортиб, улар учун вақт давоми…

Олис-олисларда салобатли тоғлар кўланкаси кўзга ташланар, ақраб қуюқ дарахтзорларда хазон япроқлардан гулханлар ёқар, чуқур сукутдаги мўйсафид чўққилар томондан катта карвондек оғир булутлар бостириб келмоқда эди. Изғирин шамол эсар, ҳувиллаган боғлар ичкарисидан рутубат ҳиди анқир, қўрғошинранг осмондан кўз узолмай турган Маҳкамнинг давоми…