Алишер Навои. Избранная лирика А. Навои. Сост. Ш. Шамухамедов. Ред. Б. Пармузин. — Т.: Изд-во ЦК Компартии Узбекистана, 1978. — (Избранная лирика Востока.) Великий узбекский поэт-гуманист Алишер Навои (1441—1501) оставил богатое литературное наследие, в том числе известную книгу поэм «Хамсэ»» давоми…
Махтумкули. Избранная лирика. (Сост. Ш. Шамухамедов. Ред. Б. Пармузин). — Т.: Изд-во ЦК Компартии Узбекистана, 1977. — (Избранная лирика Востока.) В эту книгу вошли избранные лирические стихи туркменского поэта-классика XVIII века Махтумкули (Фраги).
Фитрат XX аср ўзбек адабиёти, фани ва маданиятининг йирик вакили. У қомусий билимга эга олим, адабиёт назариячиси, ўткир тилшунос, бетакрор драматург ва шоир, жанговар публицист, ношир ва журналист, талантли давлат ва жамоат арбоби эди. Абдурауф Фитрат ўз таржимаи ҳолида ёзишича, давоми…
XIX асрнинг сўнгги чорагида туғилиб, XX асрнинг ўрталарига қадар яшаб ижод этган Садриддин Айний ўзбек ва тожик адабиётлари тараққиётига муайян ҳисса қўшган зуллисонайн ёзувчидир. У мансуб бўлган ёзувчилар авлоди халқ ва жамият ҳаётидан узоқлашиб қолган мумтоз Шарқ адабиётига янги тўлқин давоми…
Ҳамза XX аср ўзбек адабиётига тамал тошини қўйганлардан бири. XIX аср охири XX аср бошидаги ўзбек маданиятининг энг йирик намояндаларидан, фаол маърифатпарвар шоир, ўқитувчи, жамоат арбоби. У шеъриятни ҳаётга ва халққа яқинлаштириш, ҳозирги замон насрини ўзбек адабиётида қарор топдириш, айниқса давоми…
Икки дарё — Сирдарё ва Амударё оралиғидаги ўлка жуғрофий-табиий хусусиятлари жиҳатидан инсон жамоасининг ривожи учун энг қулай бўлган маконлардандир. Серсув водийлари, кўм-кўк қирбағирлари, дарахтзорлари, ер ости бойликлари одамларнинг яшаши, деҳқончилик, чорвачилик, ҳунармандчиликнинг ривожи учун табиий имкониятларни вужудга келтиргандир. Шу сабабдан давоми…
Шохруҳбий ибн Ашурбий (? – 1721), (1709-1721) Кейинчалик Қўқон хонлиги деб аталган давлатнинг асосчиси. 1709 йилда минглар алоҳида беклик тузган чодалик дин пешволари ҳокимиятини ағдардилар ва Фарғона водийсида ҳокимиятни ўз қўларига олдилар. Минг қабиласи йўлбошчиларидан бири Шоҳрухбий ҳукмдор деб эълон давоми…
Абдураҳимбий ибн Шоҳруҳбий (1700-1733, Хўжанд) (1721-1733) Минг сулоласидан бўлган Қўқон хони, Шохруҳбийнинг ўғли. У хушёр, оқил, донова тадбиркор эди. Абдураҳимбий даврида Қўқонда қалъа қурилган бўлиб, у хозирда “Эски қўрғон”деб аталади. В.П. Наливкиннинг маълумотига кўра, 1732 йилгача унинг қароргоҳи Тикон Тўда давоми…
Абдулкаримбий ибн Шоҳруҳбий (1710-1750) (1733-1750) Минг сулоласидан бўлган Қўқон хони. Шоҳрухбийнинг ўғли. Акаси Абдураҳимбий вафот этгач (1733), тахтга ўтирган. Хонлик ўрдасини Қўқон яқинидаги Тепақўрғондан Қўқонга кўчирган. 1746 йил Ўратепа ҳокими Фозилбий ёрдамида Қалмоқлар ҳужумини қайтарган. Абдулкаримбий Қўқон шаҳрида сарой, мадраса, давоми…
(туғилган йили номъалум) (1750-1751 йиллар, 6 ой) Минг сулоласидан бўлган Қўқон хони. Абдулкаримбийнинг ўғли. 1750 йилда Абдулкаримбий вафот этгач хонлик тахтига ўтирган ва атиги олти ойгина ҳукмронлик қилган. Аммо, олти ой ўтгач у Марғилонга ҳоким қилиб юборилади. Тахтга эса Эрдона давоми…