Gap-gashtaklarda, to‘yu tomoshalarda Juman bobo hamisha bitta gapni takrorlaydi:— Meni shoshirmanglar, nevara-chevaralarimni narigi ming yillikka o‘tqazib qo‘yay, ana undan keyin xaydamasanglar ham o‘zim ketaman. Men tengilar ketib bo‘ldi. Kunim sen mishiqilarga qolib o‘tiripti. Senlar nimani ko‘ribsanlar, boshlaringdan qandoq savdolar o‘tiptiki, davomi…
Mashina xo‘p yaxshi narsa-yu, uning ham o‘ziga yarasha nag‘malari bor-da! Mashina olgan odamlarning xotinlari hazil aralash, bu mashina emas, kundoshim, deyishar ekan. Sababi, er ishdan keliboq ovqatga ham qaramay, mashinasining tagiga kirib ketganicha yarim kechada moyga qorishib chiqar, azonlab yana davomi…
Ellik to‘rtinchi yili Saidaxondan bir xat oldim. Unda avval ham xat yuborganini aytgan edi.«Bilmadim, bu yuborayotganim xatmi, hikoyami yo boshimdan o‘tgan savdolarmi? O‘qigan bo‘lsangiz, o‘zingiz biron nima deb nomlarsiz…»Saidaxon aytgan o‘sha xat menga yetib kelmagandi. «Boshimdan o‘tgan savdolar» deganidan xat davomi…
Ming to‘kkiz yuz yetmish oltinchi yilning may oyida Hamza teatri oldida «Tez kunda «KELINLAR QO‘ZG‘OLONI» ko‘rsatiladi», degan afisha paydo bo‘ldi. Bir oyga yaqin turib qolgan afishaning bo‘yoqlari yomg‘irda yuvilib, oftobda oqarib ketganidan uni tez-tez yangilab qo‘yardilar. Ammo tomoshaning qachon ko‘rsatilishidan davomi…
(«Surxon hikoyalari»dan) Vahobjon Denovga bemahal kelganidan u yoq bu yoqqa telefon qilib, hech kimni topolmadi. Oxiri o‘ylab-o‘ylab kolxoz mehmonxonasida tunab qolishni ma’qul topdi. Mehmonxona qorovuli choponini boshiga yopib uxlab yotgan ekan, uning iltimosiga do‘ng‘illab-do‘ng‘illab zo‘rg‘a ko‘ndi. Vahobjon ishlagan paytlarda bunaqa davomi…
Nasibjon hovlisidan ancha berida mashinadan tushdi. Eshik oldida ikki «Jiguli» turibdi. Kimlar keldi ekan? Uni yo‘qlab keladigan yaqinlari yo‘q edi-ku. Tinchlikmi o‘zi? Ishqilib, tinchlik bo‘lsin-da, deya ostona hatladi. Xotini chorpoyada omonatgina o‘tirib, guruch tozalayapti.Ayvonda dasturxonga tugilgan uch-to‘rt tog‘ora. Ulardan somsa, davomi…
Ne ajab, chun sarvinozim o‘n sakiz yoshindadir. O‘n sakiz ming olam oshubi agar boshindadir Navoiy O‘n sakkizga kirgan odamning ko‘ziga olam jilva qiladi. Kamalakning yetti rangidan yetmish ming rang yasaydi. Echkining yoqimsiz ma’rashi ham qulog‘iga bul-bul navosi bo‘lib kiradi. Yulduzlarga davomi…
Nihoyat, ko‘pdan kutilgan diplom qo‘lga tegdi. O‘zim qattiq charchaganman. Aksiga olib so‘nggi imtihon oldidan bir hafta yotib olsam bo‘ladimi. Oshqozon nosog‘-da. Keyingi ikki imtihonni parhez paytimda topshirdim. O‘zi imtihon hamma vaqt saraton kirish oldidan boshlanadi. Havo qizigandan qizib ketadi. Ishtaha davomi…
Zinapoyaning boshida oq xalatli ayol ko‘rinishi bilan Mutal shoshib o‘rnidan turadi. Undan biron gap chiqmagandan keyin bo‘shashib yana joyiga o‘tiradi. U shu taxlit uch soatdan beri o‘tiribdi. Shahar allaqachon uxlagan. Ammo bu yerda kirdi-chiqdi. Telefon dam o‘tmay jingillaydi. «Tez yordam» davomi…
1. Otalar va bolalar Kattakon yer o‘choq oldida bir qariya chirsillab yonayotgan o‘tga qarab jimgina o‘tiribdi. Ufqda anchadan beri kimxobdek ko‘zni olayotgan olovrang shafaq suv purkagandek bir zumda o‘chdi-yu, cho‘l ustini nim qorong‘ilik bosdi. Olisda ikki traktor hamma yoqni ostin-ustin davomi…