Lang ochiq temir darvozadan kirib kelgan uringanroq “Neksiya” o‘ng tarafdagi vagon-uydan biroz o‘tib to‘xtadi. Uning orqa eshigidan yuz-ko‘ziyu harakatlaridan chinakam amaldorlardek ko‘ri¬nishga astoydil chiranayotganligi sezilib turgan qirq yoshlardagi erkak shoshilmay tushdi. Eshikni yopishi bilanoq mashina nari ketdi.
Rustam uydagi o‘ziga tegishli darsxonani yig‘ish¬tirayotgan edi, turli qog‘ozlar orasida eski bir devor-kalendarga ko‘zi tushdi. Kalendar uyga qayerdan, qanday kelgan? Eslamadi. Plakat shaklidagi katta, qalin qog‘ozning pastki qismida bundan ancha burungi yilning oy va kunlari belgilangan, yuqori qismida yo‘lbars surati davomi…
Bir yorug‘lik izlaymiz hamonRauf PARFI …Boyxon bu kunni ilhaq kutgan edi. Uzoq dashtda uloqib qolgan, iror o‘tkinchi ulov sharpasiga umidvor ko‘z tikkan yo‘lovchidan u ham shu kunga mushtoq edi.Boyxon tanasi taram-taram bo‘lib ketgan daraxtga behol suyanib, chuqur-chuqur nafas oldi. Kulrang davomi…
Poezd navbatdagi shaharchaga sudralib kirib kelayotgan bir paytda Halim sho‘ri quriganini sezib qoldi — tuflisi yo‘q! Sakkiz oycha burun Halimga nasib etgan «import» tufli gumdon bo‘libdi!U aniq eslaydi: poezd o‘sha shaharchadan o‘tganda, u bilan bir bo‘lmada kelayotgan yo‘lovchilarning eng keksasi davomi…
Uni ko‘rdimu yuragim orqaga tortib ketdi. U tobutdek tebranib borayotgan vagon tamburining bir burchida cho‘nqayib o‘tirar, har bir o‘tib qaytuvchini qon nuqsi urgan ko‘zlari bilan qiziqsinib-qiziqsinib, bosh-oyoq kuzatib qolardi.Men tamburga chekish uchun chiqqandim. Unga ko‘zim tushdi-yu, seskanib ketdim, bu ham davomi…
O‘z ma’ruzalari bilan ahli Ovro‘poni birqur angraytib tashlab Parijdan qaytgan ruhshunos olim janob Do‘lanov olqishu tahsinlarga ko‘milib ketdi. Turqi-tarovati gazeta sahifalariyu, teleekranlardan nari ketmay qoldi. Tanish-notanish do‘stu yoronlar bir-biridan o‘zib qutlashgani-qutlashgan.Janob Do‘lanov deganlari o‘sha ma’lumu mashhur cho‘l qo‘ynidagi 41-posyolkada tug‘ilib davomi…
1 1986 yilning kuzi edi. Universitetni tugatganmiz. O‘sha kezlarda matbuotda biror asaring chop etilsa tezda tilga tushar eding. Kaminaning “Yoshlik” jurnalining 8-sonida biryo‘la ikki hikoyasi bosilib bosar-tusarimni bilmay anchayin havolanib yurgan kunlarim. Kursdoshim Nazar Eshonqulning 10-sonda “Urush odamlari” degan qissasi davomi…
Musofirning o‘rtancha qizini Kattakonning kuchugi qopgani xabari kelganda biz qo‘rg‘on og‘zidagi qo‘lbola choyxonamizda qartabozlik bilan mashg‘ul edik.Ie, qachon? Qanday qilib? O‘sal emasmikan? Hamma taajjubda: jonivorning jag‘i bir zum tinmagan edi-ku, akillay turib ham qopar ekanmi?Hamma birdan g‘azabga mindi.
Shukur aka ham bog‘ini yaxshi ko‘rardi… Ushbu kamtarona mashqimni hikoyachiligimizning piri — rahmatli Shukur Xolmirzayev xotirasiga bag‘ishladim. Rozi bo‘lsin.Muallif U o‘rtamiyonagina yozuvchi edi. Bu endi har baloni o‘qiyverib osmonga sapchiydigan bo‘lib qolgan bizga o‘xshash «dono»larning fikri. Albatta, u Mark Tven, davomi…
Hafizalarning uyi Tuyulning chiqaverishida, Jaloyirning kiraverishida joylashganidan bu uydagilar ikkala qishloqqa ham birday edi. To‘ygami, ma’rakagami — ikkala yoqqa ham boraverishar, begonasirashmas edi. Qolaversa, bu qishloqlarning oti bo‘lak, maktabi bo‘lak, xolos, qabristoni qariyb bir-biriga ulanib ketgan.