Guldasta ko‘targan erkak shaharning gavjum ko‘chasidan o‘tib boryapti.Kattakon va ko‘rkam, gul bozoridagi eng chiroyli, shu chiroyiga yarasha eng qimmat guldasta. Balki qimmat sotish uchun maxsus parvarishlangan gullardan terilgandir.Agar guldasta kichikroq, ko‘rksizroq, arzonroq bo‘lganda, ko‘zga uncha tashlanmas, biz ham u haqda davomi…
Yana nima qoldi ekan? Shoshganimdan xayolimni bir joyga to‘play olmayman. Yana nimani olmadim? Hammasini oldim shekilli. Yashab turganimda bularning ko‘pi keraksizdek ivirsib yotardi. Odamning uyida o‘ziga kerak bo‘lmagan lash-lushlar tiqilib yotadi-ya, o‘zi tor joy, maosh ham oyga uchma-uch, yana shuncha davomi…
Eski shaharning eski bir hovlisida turaman.Do‘ppidek hovlicha, yozuv-chizuvim bilan unga sig‘may, tepaga – boloxonaga chiqib olganman; derazadan faqat tomlar, tomlar orasidan boshini chiqargan daraxtlaru onda-sonda uchib o‘tgan qushlar ko‘rinadi; oftob nuri to‘g‘ri men yozadigan qog‘ozlarga tushadi, ko‘zimni qamashtiradi; shovqin yo‘q, davomi…
1. ODAMNING ISMI Nega faqat bitta ismga qaramman: Ahmad, deb chaqirsalar, labbay, deb chopib boraman.Men shu Ahmad degan ismga bog‘liqman, sen o‘zi kimsan, deb so‘rasalar, Ahmadman, deyman.Qayerda neki ish qilsam, yaxshisi ham, yomoni ham ismimga o‘tadi: Ahmad undoq qilibdi, Ahmad davomi…
1. SURATI Bu odam juda toza yuradi.Bu odam juda ozoda kiyinadi.Bu odam juda chiroyli so‘zlaydi, gapidan adashmaydi va hech qachon o‘zini yo‘krtib ko‘ymaydi.Bu odamni ko‘rganda beixtiyor o‘zingizning chang-chungga belanib, terlab-pishib yurishingizni, shimingiz dazmollanmay, ko‘ylagingiz yoqasi notoza ekanligini o‘ylaysiz (aslida hech davomi…
Odam uyidan chiqdi, eshigini berkladi — o‘zining o‘rniga qulfni ega qoldirdi.Qulf butun boshli uyga, uydagi mulkka ega chiqqanidan hushyor tortib, eshikni itarsa ham, tortsa ham ochilmaydigan qilib, mahkam tishlab turaverdi.Uy egasining uyda yo‘qligidan bexabar odamlar uni yo‘qlab keldilar: undan olgan davomi…
Ketyapman. Tepamda ko‘p-ko‘k osmon. Qarshimda kirmizi quyosh, botaymi, botmaymi deb, daraxtlarning shoxiga omonat qo‘ngan. G‘ir-g‘ir shabada. Asfalt yo‘lka top-toza, shinam. G‘ivirlab yurgak chumchuklar men yaqinlashganda dik-dik qochadi. O‘rindiqda yigit bilan qiz huzur qilib o‘pishmokda. “Eru xotin — qo‘sh ho‘kiz”, degan davomi…
Sobir televideniyega ishga keldi. U bundan oldinlari «zangori ekran»da besh-olti marta chiqqan, hatto bir «jonli» ko‘rsatuvning bitta «sahifa»siga boshlovchilik ham qilgan, shundan bu yerdagi ishdan oz-moz xabari bor, xodimlarning bir qanchasi bilan ko‘z tanish, to‘rt-beshtasi bilan quyuq salom-aligi ham bor davomi…
Meni mast qiladi qirq yil naridanKitobing qatiga qistirilgan gul…Muhammad Rahmon Uni ko‘rdim. Bekatda, yo‘q, bekatning orqasidagi do‘kon oldida. Do‘konning u yog‘ida AYoQSh bo‘lar edi, benzin olay deb to‘xtasam, buzilib ketibdi, mashinamga qaytib endi o‘tiraman deganimda u chiqib qoldi. Avvaliga nimasidir davomi…
Rahmsiz olomon, sizga ne kerak?Rauf PARFI Odam — ijtimoiy mavjudot, qadim-qadim zamonlarda hayvonlarni ko‘plashib ovlagan vaqtlaridan beri kelayotgan ko‘nikma uni doim o‘zini to‘daga urishga, ko‘pchilik bilan, ko‘pchilik ichida bo‘lishga undaydi. U yolg‘iz qololmaydi, yolg‘izlikning o‘zi ham ko‘pchilik orasida ma’nili, ko‘plikka davomi…