Nizom institutdan qaytganda oyisi ichkari uyda kim bilandir gangur-gungur gaplashib o‘tirardi. Ona uning sharpasini darrov sezdi. Suhbatini to‘xtatib, odatdagidek yengil, sharpasiz qadamlar bilan uning yoniga keldi.— Keldingmi, bolam?— Him, yaxshi o‘tiribsizmi?— Shukur. Mehmon bor.— Kim?— Lutfi opoqing.— A?! — Nizom davomi…
Nargis to‘g‘nag‘ichini labiga qistirgancha oyna oldida soch tarar, uning salgina buralgan qalin sochlari nozik yelkalarini o‘rab turardi. U boshini yengilgina silkib, yuziga yaqin sochlarini orqaga oldi. Hozirgina kiygan xalatining bog‘ichlarini qayta bog‘lar ekan, kir taxlab o‘tirgan Umriniso buvining yoniga keldi.— davomi…
Iqbolxon qay ahvolda uyga yetib kelganini bilmadi. Safarga jo‘nash oldidagi dilxiralik u bilan birga borib, birga qaytdi. Zinadan ohista, charchoq qadamlar bilan ikkinchi qavatga chiqdi-da, xayol parishonlik bilan qo‘ng‘iroq tugmasini bosdi. Keyin plashini shaldiratib yechib, yonidagi chamadon ustiga buklab tashladi. davomi…
To‘y tarqab o‘yin-kulgiga to‘lgan hovli suv sepganday jimjit bo‘lib qoldi. Yig‘ishtirish uchun qolgan qarindosh – urug‘, ko‘ngil yaqinlar ham charchashib, har yer-har yerda uxlab yotishar, hovli sahni hali yig‘ishtirib olishga ulgurilmagan idish-oyoq, stol-stullarga to‘la edi.Kelin tushirish taraddudi hammadan ham Malika davomi…
Bayram bahona boshliq hammani o‘z xonasiga yig‘di. U salmoqlab o‘rnidan turdi-da, yana chaqqongina o‘tirdi. Bu hol bizlarni ancha tashvishga soldi. “Biron xato ish qilibmizmi?”, deya bir-birimizga qarab qo‘ydik. Hayajondamiz.– O‘rtoqlar, – nihoyat boshliq kursisiga yaxshilab o‘rnashib oldi. – Bugun bayramimiz. davomi…
Sultonposhsha xolaning qalbi yosh. Shu boisdanmi, u goho nabirasining ovoziga taqlid qilib turadi. Telefon jiringladi. Xola shoshilmasdan oldi. Va “Allo!” – deya o‘n yetti yashar qizlar ovoziga o‘xshatma qildi.– Azizam, seni tabriklayman, – deya bir yigit telefonning narigi tomonidan sayray davomi…
Qaysi shofyorga qaramang, fig‘onidan tutun chiqadi: bir litr benzin falon pul.Bittasi mashinaga suv solishni maslahat berdi. Yo‘g‘-ey, aql bovar qilmaydi, deysizmi? Ishonavering, sizdan nima ketdi, bir chelak suv-da! Bir dona xapdori bilan birga.Oktyabr oyining o‘rtalari edi o‘shanda. Mahallamizdagi choyxona oldida davomi…
Ko‘rpani endi boshimga tortgan edim, xonam eshigi ochilib, ko‘zlariga qopa oynak taqqan, belidagi kamariga to‘pponcha qistirilgan qopa shlyapali oq, qora, qizil rangdagi uch xo‘roz kirib keldi.– Tur joyingdan, – buyruq berdi birovi.O‘rnimdan uchib turdim.– “Poyga – EM” fermer xo‘jaligi raisisan-a? davomi…
Temir yo‘l vokzali. Kiyinishidan o‘ziga to‘qligi sezilib turgan bo‘ychan yigit navbatda turibdi. Uning oldida dilbargina ayol paydo bo‘ldi.– Toshkentga ketyapsizmi, aka? Yo‘q demasangiz, bir kupega chipta olsak. Yaxshi odamga o‘xshaysiz. Bexavotirroq ketardim, – hokisorlik bilan dedi u.– Ishqilib, hamrohim biror davomi…
Qizim gap olib keldi: tepakallarning miyasi mixday ishlarkan. Bo‘lishi mumkin, dedim. Chunki kaminaning sochi siyraklasha boshlagan edi. Xursand ham bo‘ldim. “Endi bolalarga nima deyman?” degan o‘ylov bilan yurgan edim-da.– Oyimning miyalari ishlamaydi, – deb keldi tag‘in qizim.– Nega unday deysan?!– davomi…