Фабриканинг йўлиданРўмолча топиб олдим.Топиб олди деманглар,Меҳнатга сотиб олдим.(Ўзбек халқ қўшиғидан) Рўмолча Отелло учун отамерос. Отаси никоҳ кечасида онасига рўмолчани берган экан. Отелло яхши эслайди, мазаси бўлмай қолган пайтларида онаси уни шу рўмолча билан елпиб ўтирарди. Қарангки, кунлар ойларни, ойлар йилларни давоми…
(Устозларимга бағишлайман)Агар ҳақиқат менинг юзимга оёқ босиб ўтишни тақозо этсаю сен буни қилмасанг, асло рози эмасман. Баҳоуддин Нақшбанд . Пиллапоя бўлдим сенга, азизим, Сен ҳам гал келганда пиллапоя бўл! Эркин Воҳидов. Одамларнинг оқими худди пишқириб оқаётган дарёни эслатарди. Кимдир давоми…
Эр-хотин машинага ўтиришдию дала ҳовлига йўл олишди. Йўл узоғи ундан-бундан гаплашиб боришди. Айниқса, эрнинг завқу шавқ билан айтган аскияларидан хотиннинг ичаклари нақ узилгудек бўлди. “Бас, бас қилинг, дейман, илтимос!” дея қийқирганча эрнинг елкасига уриб ҳам турди хотин. Хуллас, машинанинг ичида давоми…
Тинглагил, най не ҳикоят айлагай,Айрилиқлардан шикоят айлагай.Мавлоно Румий Олис-олисларда чалинган ҳазин най саси ниҳоят яқинлашиб, шундоқ қулоқлари остида янграганда А. чўчиб уйғонди. Уйғондию негадир бу сафар най садоси уйқуси билан бирга ўчмади: аксинча, эндигина у кўз очган хобхонани, даҳлиз ва давоми…
1. Бугун у ишдан кетди. Ишдан-а?!.. Ҳа-ҳа, ишдан кетди деяпман мен сизга… Бақирганим йўқ. Мен бор йўғи унинг ишдан кетганидан хабар бераяпман. Шу тобдаги кўнгил ҳолим унинг ишдан кетганлиги ҳақидаги хабар мазмунига мос. Тўғрироғи, хабар мени ўз сажиясига кўра созлаб давоми…
(ёки Ёвузликнинг туғилиши)Негадир юрагим сиқилаверади. Йўқ, чамаси, нима учун бу ҳолга тушишимни биладигандекман. Лекин гап бунда эмас, балки давомийликда. Ахир биз одамзод қалби шаббодага тутилган япроқ мисол айланиб – ўзгариб туради, дея биламиз, модомики шундай экан, нега тушкун кайфият менинг давоми…
– Ало… Козим ака? Ало!.. Бу мен – Нозим… – Нозимжон?.. Яхшимисан, иним? – Ака… Козимжон ака!.. – Лаббай, ука. Гапирсанг-чи, тинчликми?.. – Нима бўлди?.. – хаёли ота-онасининг омонат жонига кетди Козимжоннинг. – Юнус тоғам… Тоғамни бериб қўйдик… – А?!.. давоми…
Кўзларимни очганим ҳамон савқитабиий ёрдамида ҳис қилдимки, устозимнинг кўзлари мангуга юмилибди. Э воҳ!..Жанозасига улгурай, дея жадал йўл тадоригини кўрдим. Уйдан ташқарига чиқарканман, кўзим негадир ҳув баланд тоғлар бошида худди оқ рўмол янглиғ солланган чиройли, маҳобатли, оппоқ булутларга тушди. Азадор бўлишимга давоми…
Менга вазифа юклатилган эди. Бироқ нима учун айнан менга? – билмайман. Ким ва қандай вазиятда топшириқ берди? – буни ҳам негадир эслай олмайман. Ёдимда қолгани – нимадир ортилган, иккита от қўшилган аравани шом тушгунга қадар манзилга элтишим зарур. Нега энди давоми…
Кимки бир кўнгли бузуғнинг хотирин шод айлағай,Онча борким, Каъба вайрон бўлса обод айлағай.Навоий Кўклам келдию ҳовлидан бир қушча кетмас бўлди. Аввалари эътибор қилмаган эканми, Ҳусан энди унга кунда кўзи тушади: қушча гоҳ у, гоҳ бу дарахтга танда қўяди. Гуллаш пайтида давоми…