Ahmad A’zam. Qatag‘on yili (hikoya)

Yaxshigina izg‘irin, yurganda baharnav, betni yalaydi, faqat quloqni jiz-jiz o‘radi, lekin bir joyda turganda etakdan kirib, badanni dildiratadi, yoqadan xuddi oqayotgandek quyiladi – bo‘ynimni qisib olganman, anchadan beri turganimdan yelkam qo‘nishibqotib, xuddi bir umr shunday bo‘ynimni qisib yashab kelayotgandekman, xayolimga davomi…

Ahmad A’zam. Vatan haqida yozishga kuchim yetmagan she’rim (novella)

Eski shaharning eski bir hovlisida turaman.Do‘ppidek hovlicha, yozuv-chizuvim bilan unga sig‘may, tepaga – boloxonaga chiqib olganman; derazadan faqat tomlar, tomlar orasidan boshini chiqargan daraxtlaru onda-sonda uchib o‘tgan qushlar ko‘rinadi; oftob nuri to‘g‘ri men yozadigan qog‘ozlarga tushadi, ko‘zimni qamashtiradi; shovqin yo‘q, davomi…