Avgust oyining boshlari edi. Direktorimiz meni huzuriga chaqirib, qo‘limga qandaydir xatni tutqazdi-da, shu yerning o‘zidayoq tanishib chiqishimni iltimos qildi.«Hurmatli olimlar! – deb boshlangan edi xat. – Sizlarning ilmiy tekshirish institutingizda asabiy zarbaning insonga jismoniy ta’sirini o‘rganish ustida tajriba olib borilayotganini davomi…
Kechki ovqatdan keyin dadam oziq tishini kavlab turib: «Sizga bildirmay, bitta ish qipqo‘ydik, o‘g‘lim», deb qoldi. Birdan yuragim alg‘ov-dalg‘ov tepdi. – Uyim kuyibdi-ku, dada! – deb vangilladim men. – Dakang xo‘rozimni oxiri so‘yvoribsiz-da?Kutilmaganda, dadamning eski tutqanog‘i tutib, «he, o‘sha jipiriq davomi…
– Uying kuygur hasharotlar dehqonning rizqini yomonam qiyib kelyapti-da, rais aka. Ayniqsa, ko‘sak qurti…– Ha, Shodivoy, bu masala har yili boshimizni qotiradi.– Agar qushlar bo‘lmasa, boshog‘rig‘ingiz yanayam ko‘payardi.– Bilaman, azamat parrandalarimiz bizga juda katta yordam berishadi.– He atta-a-ng, yaqin-orada shu davomi…
– Ketingga bir tepaman, achangni uyiga borib tushasan!– Sizga nima yomonlik qildim, amaki?– Og‘zingizdan sutning hidi kepturibdi-yu, mahallaning sartaroshidek sipoligingga kuyaymi.– Nima qil deysiz?– To‘palon ko‘tar. Hech bo‘lmasa, hushtak chal.– Chalardim-u, kecha tishim tushgan-da.– Unda, baqirsang-chi, momiqvachcha!– Nima deb baqiraman?– davomi…
Piyonista demang meni. Bokschiman. Chertsam, shaytonlab qolasiz. Lekin, oddiy fuqarolarni nokaut qilish mashhur sportchilarning obro‘yini pastlatadi xolos. Yaratganga shukurki, meniyam hozircha obro‘yim baland.Boyqorayevni bilarsiz? Boksdan Osiyo chempioni bo‘ldi… Televizo‘rda ko‘rganman deng? Zo‘r, a? Men o‘sha zo‘ravonni bir paytlar shunaqayam savalaganmanki, davomi…
Atrof zimiston. Yuragim hijil…Tish-sh! Quloq soling-a, orqamdan pisib kelayotgan ajinalar shivir-shivir qilishyapti. Kaminani bo‘g‘izlamoqchimikin ular? Ana, eshityapsizmi?Yo‘q. Baqaterakning barglari shildiryapti shekilli. Shabada esib turibdi-da.Atrof zimiston. Yuragim bejo!Yo alhazar! Bunisi qanaqa maxluq endi? Hezalaklarga o‘xshab kulyapti. Tishi arrasimon bo‘lsa-ya…Uf-f, shundan qo‘rqib davomi…
– Dunyoning ishlari g‘alati-da, uka. Tasodifan bitta stolda o‘tirib qolib, mana, tuzukkina tanishvoldik.– O‘zi qayerliksiz, aka?– Eshonguzarda turaman.– Ie! Balki pochchamni tanirsiz?– Opang eshonguzarga tushganmi?– Yo‘q, singlim. Oti Xolinisa.– Xolinisa dedingmi? To‘xta, to‘xta, haligi hindujamol kelin seni singling bo‘lmasin tag‘in? davomi…
– Keyingi kunlarda menga shubha bilan qaraydigan bo‘pqoldingiz. Ko‘nglingizdagini ochiq aytavering, Ahmadxon aka.– Nimaniyam gapiray? Umuman… rasvosan!– Yo tavba!– Ha! Senda menga nisbatan hech qanday samimiylik yo‘q.– Yo tavba! Yo tavba!– Bilaman, tiling boshqa, diling boshqa. Ko‘pdan beri, sal payt davomi…
Xiyobondagi bog‘kursida yolg‘iz o‘zi o‘tiribdi. Ko‘rib turibman, anvoyi gullarga termilib bahra olayotgani yo‘q. Xayoli boshqa narsada.Sigaretni chetga otdim-da, borib uning yoniga yalpaydim. U, ko‘zlarini jovdiratib, menga bir qarab qo‘ydi. Sezdimki, g‘irt o‘shandaqalardan.To‘g‘risini aytsam, unga qarab turib, negadir achinib ketdim. Hali davomi…
Botinkavoy bilan Tuflioy dalabog‘dagi bir uyning ostonasida uchrashib qoldilar.– Haliyam asfalni o‘yib yuribsanmi, poshnangdan akang? – deya suqlanib gap otdi Botinkavoy.– Bor-e! – nozlanib, burnini cho‘chchaytirdi Tuflioy.– A’zoyi badaningdan achigan paypoqning hiydi kelyapti. Nariroq tur.– Ho‘! Namuncha osmonlaysan? Sen amrikoni davomi…