Boyg‘ozining to‘yi ertasi qishloqqa yoyilgan xabar to‘y dovrug‘ini butunlay bosib ketdi. Endigina og‘iz ko‘pirtirmoqqa tushgan odamlar dabdabali o‘tgan to‘yniyam, obro‘talab Boyg‘ozini ham unutishdi. Barchaning og‘zida shu gap, emishki, Hamida momoning qo‘li sinib, to‘shakda mixlanib yotganmish. Hay, qo‘l sinsa yeng ichida, davomi…
Boshlig‘imizni trestda rosa do‘pposlashibdi. Qurilish boshqarmamizda ob’ektlar soni ko‘payib ketganmish, mablag‘lar va ishchi kuchlari sochib yuborilgan emish. Yana mexanizmlar va texnika vositalaridan samarali foydalanilmayapti, ob’ektlar o‘z vaqtida foydalanishga topshirilmayapti, deyishibdi.Boshliq ham majlisdan olgan “energiya”sini hammamizga bo‘lib berdi. Shoshilinch tadbirlar belgilandi. davomi…
Stol ustiga uyulgan sumka va yelim xaltalarga joylangan narsalarni qaytadan ko‘zdan kechirib chiqdim-da, yana qo‘limdagi ro‘yxatga qaradim: «Xo‘-o‘sh… Pichoq bor. Choynak-piyola bor. Elektr isitgich, soqol oladigan mashinkani oldim. Likopcha, kosa, termos bor. Shippak bor. Paypoq, ich kiyim, tuz, gugurt, quruq davomi…
Kunlardan bir kun Quyonboy ilmiy maqola bitdi.–Bir ko‘rib bersangiz, so‘ngra e’lon qilsak, – dedi u Tulkixonning huzuriga borib ta’zim qilarkan.Tulki maqolaga bir ko‘z yugurtirib chiqdi, u yer bu yeriga qalam urdi, so‘ngra Quyonning ismi-sharifi oldiga o‘zinikini ham qo‘shib qo‘ydi. Keyin davomi…
Ichki kasalliklarni davolovchi do‘xtir Sayfi Soqiyevich kunlardan bir kuni tong qorong‘usida uyg‘onib ketdi-yu, anchagacha shiftga tikilgancha ko‘rgan tushining ta’birini o‘ylab yotdi.Tushida kimsan Chexov bilan gurunglashib o‘tirganmish. Oldilarida bir choynak ko‘k choy, likopchada novvot, qand-qurs…–Sayfi, – dermish Chexov, – men ham davomi…
Boshimda ahyon-ahyonda og‘riq sezardim. Buni hamkasblarimga aytgandim ular turlicha maslahat berishdi.– Eng asosiysi, dardga e’tibor bermaslik kerak. Kasallikni o‘zingga oldingmi battar bo‘lasan,–dedi oldimda o‘tiradigan oshnam. -O‘ylaki, boshing og‘rimayapti. Ichingda ikki-uch qaytar boshim og‘rimayapti, boshim og‘rimayapti. Tamom, og‘riq o‘z-o‘zidan yo‘qoladi.— Bu davomi…
Shaharlararo qatnovchi avtobus bir bekat yurar-yurmas o‘rtaroqdagi o‘rindiqda o‘tirgan shop mo‘ylovli yo‘lovchining qo‘lidagi ikki yoshlar chamasidagi bola asta-sekin yig‘isini boshladi. Katta yo‘lga chiqqan avtobus tezligini oshirdi. Bolaning yig‘isi ham tobora avj oldi. Uning ovozi shu qadar o‘tkir ediki, avtobus motorining davomi…
Tushgi ovqatni yeb bo‘lishdi. Qorinlar to‘yib, dimog‘lar chog‘; esnab, shirin uyqu bosib, ko‘zlar biyo-biyo. Er sigara chekdi, kerishdi va kushetkaga o‘zini tashladi. Xotin uning bosh tomonida o‘tirib, mushukka o‘xshab xirilladi… Er-xotin baxtiyor edi. – Gapirsang-chi, – dedi er esnab. – davomi…
Galaktion Tabidze. O‘ynoqi gullar: She’rlar, dostonlar. [Redkol S. O. Azimov va boshq.; Muhammad Ali tarj.] — Toshkent, Adabiyot va san’at nashriyoti, 1982. — (Do‘stlik kutubxonasi. SSSR xalqlari she’riyati). Gruzin sovet adabiyotining asoschilaridan biri Galaktion Tabidze (1892—1959) gruzin she’riyatining inqilobi sahifasini davomi…
Abdurahmon Mushfiqiy (ابدوررحمآني موشفيقي) XVI asrning ikkinchi yarmida yashab, ijod etgan shoir. U 1538 yilda Buxoro shahrida tug‘ilgan. Ota-onasidan barvaqt ajralgan shoir darbadarlikda kun o‘tkazib, hayotning barcha azobu uqubatlarini boshdan kechirgan. Buxorolik bir hunarmand xizmatida bo‘lib, o‘sha insonning marhamati bilan davomi…