Biyday dalada saratonning zilday hovuri kezadi.Quyoshning achchiq nurlari qiyalamalarda tikkayib turgan shuvoqlarni qichirlatib, bilqillagan tuproqqa singib ketadi.Qiyalik etagida o‘n besh-yigirma uyli qishloq joylashgan, bir tomoni kakrayu karrak, maskavagu tuyaqorin lar to‘shalib yotgan lalmi to‘qayzorga tutashib ketadi. Aslida bu to‘qayzor emas, davomi…
“Men har kuni shu yo‘lakdan ishga qaytaman. Turli odamlarni ko‘raman, turli xil voqealarga guvoh bo‘laman. Bir oz sinchkovroqman. Hamma narsaga e’tibor qaratishni yoqtiraman. Buni ko‘rganlar balki sal g‘alatiroq deb ham o‘ylashi mumkin. Lekin bu meni qiziqtirmaydi. To‘g‘ri, jurnalistika sohasida aytarli davomi…
Ko‘nglim nimadandir g‘ash. Shahar ko‘chalarida beparvo aylanib yuribman. Odatim shunaqa, yuragimda g‘ashlik paydo bo‘ldi deguncha, ko‘chaga yuguraman. Ba’zan ko‘cha hayoti odamga minglab sahifalik kitoblardan ham ko‘proq saboq berishi mumkin. Ko‘chalar, g‘aribona kulbalar so‘qir ko‘zlarga bamisoli oftobdir. Hayotni o‘rganishni istagan kishi davomi…
Shoir Olimjon Xoldor 1932 yil 18 sentyabrda Andijon viloyati Buloqboshi tumanining Kulla qishlog‘ida tug‘ilgan. Avval to‘liqsiz o‘rta maktabda, so‘ng Andijondagi pedagogika bilim yurtida o‘qiydi. Farg‘ona Davlat pedagogika institutini tugatgach, avval maktabda o‘qituvchi, Andijon radiosida muharrir, so‘ng jurnal va gazetalarda muxbir davomi…
Bo‘yin va oyoqlari ingichka, tili biroz chuchuk, fe’li tezroq Adashvoy adashib qoldi. Velosipediga bir qop sholi ortib Qumqishloq tegirmoniga borgan edi. Tegirmonchi: chiroq o‘chib qoldi, kechqurun yonsa, ertalabgacha oqlab qo‘yaman, dedi. Adashvoy iziga – Qirqlar qishlog‘iga qaytdi. Qaytishda yo‘l enish, davomi…
O‘tgan asrning boshlarida yangi o‘zbek adabiyoti degan fenomenning yuzaga kelgani muhim voqea edi. Agar murakkab tarixiy davrda yashagan ijodkorlar she’riyat, nasr va dramaturgiya turlaridagi asarlari bilan yangi tarixiy davrning erk va hurriyat g‘oyalarini fidoyilik bilan targ‘ib va tashviq qilmaganlarida, mudroq davomi…
Nihoyat, Jamolboyni uylantiradigan bo‘lishdi.Jamol deganimiz allaqachon yigirma beshni urib qo‘ygan bo‘lishiga qaramay, hamon bo‘ydoq, so‘ppayganicha qishloqdagi to‘y-ma’rakalardan qolmaydigan bir yigit. Kim nima ish buyursa, yo‘q demay bajarib ketaveradi. Kiyimlarini ivitib suv tashish, o‘tin yorish, o‘choq qazish, choy qaynatish kabi ishlar davomi…
Sharshara dovonidagi hasharchilar o‘tovda tunab, ertasi ertalab Supa tekisligi orqali Baxmalga o‘tmoqchi edik. O‘ylaganimizdek quyosh botar-botmas dovonga yetib kelib, uch yuz metrlar chamasi balandlikdan tushadigan sharsharani tomosha qildik.Uzoq yo‘l yurib charchagan ekanmiz, shekilli, hammamiz barvaqt yotdik. Bunday havoda ikki soat davomi…
Ahmadbek ko‘chasiga burilib o‘n-o‘n besh qadam yurdi-yu, muyulishda o‘tirgan odamlarni ko‘rib, to‘xtab qoldi. Qovjirab qolgan maysa ustida kiyim-boshi va yuzlaridan qishloqdan kelgani bilinib turgan ikki ayol bolalarini emizgancha bir-birlariga nimalarnidir tushuntirib, ularning o‘rtasida esa, yoz bo‘lishiga qaramay kitel kiyib olgan davomi…
Ona kenjasini – endigina to‘rt yoshdan oshgan bolani yana tog‘asinikiga jo‘natib yubordi. Tog‘asining uyi uzoq emas – bir chaqirim ham chiqmaydi. Qishloq joy emasmi, bola kichik bo‘lsa-da, yaqin atrofni besh qo‘ldek biladi, tog‘asining uyi ham shunday tanish. Bolaning bu yerda davomi…