Ўтган замонда Хундархон деган бир подшо ўтган экан. Унинг Маликахон деган хотини бор экан. Подшо бу хотинидан тўққиз қиз кўргандан кейин, хотини яна ҳомиладор бўлибди. Бир кун подшо хотинига:— Мен сен билан шунча йил умр қилиб, оҳ-воҳ билан ўтдим. Ҳар давоми…

Бир подшонинг Аловуддин деган яқин қариндоши бор экан. Аловуддин асаб касаллигига йўлиқиб, жинни бўлиб қолибди. Хаёлида гўё у ҳўкиз бўлиб қолган экан. Кеча-кундуз у ҳўкиздек мўрар ва:— Мен ҳўкизман, мен ҳўкиз, — деб бўкирар экан.Уни қанча табиблар боқиб, удда қилиша давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, бир подшо бор экан. Унинг бир суюкли хотини ва бир қизи бор экан. Подшонинг хотини бедаво дардга чалиниб, қаттиқ касал бўлиб, ётиб қолибди.Подшо мамлакатнинг барча қишлоқ ва шаҳарларидан табиблар чақиртириб, хотини дардига даво топишни давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда Бухоро шаҳрида камбағал Аҳмад супургичи бўлган экан. Унинг хотини ва бир ўғли бор экан. Қийналса ҳам эр-хотин ўғлини мактабга берибди. Ўғли одобли, ақлли, зеҳнли бўлганидан қийинчиликларни енгиб, мактабни битиргач, мадрасага кирибди. Отаси давоми…

Бор экан-да, йўқ экан, оч экан-да, тўқ экан, бир вақтлар ўз соясидан ҳам чўчийдиган, чумчуқ “пир” этса, юраги “шув” этадиган Баҳодир исмли қўрқоқ бир киши ўтган экан. Баҳодир қўрқоқлиги устига ялқов ҳам экан. Унинг бу камчиликлари ҳаммага маълум бўлгани учун давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, бундан кўп йиллар илгари иккита ўқимишли зийрак йигитлар ўтган экан. Улардан бирининг исми Комилжон, иккинчисиники Ҳомилжон экан.Комилжон қорачадан келган, ўрта бўйли, кирриклари узун-узун, келишган йигит экан. Ҳомилжон ҳам чиройли, шаҳло кўз, қошлари Комилжонникига қараганда давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда ўнта ака-ука қариндошлар бор экан. Уларнинг тўққизтаси дангаса, биттаси абжир, ҳаммасининг касби аравасоз экан.Тўққиз дангаса шаҳар бозорининг ўртасида, бир абжир бўлса шаҳарнинг бир четида яшар экан. Шаҳар ўртасида яшовчи дангасалар камҳафсалаликдан бир давоми…

Бор экан-да, йўқ экан, оч экан-да, тўқ экан. Қадим замонларда ёшини яшаб, ошини ошаган бир чол билан кампир ўтган экан. Уларнинг ҳуснда ягона, қизларнинг сараси, кўзларининг оқ-у қораси, битта-ю битта Зулхумор исмли қизлари бўлган экан.Зулхумор ёшлик чоғлариданоқ ақлли, чаққон, хушчақчақ давоми…

Чумчуқ учиб кетаётиб йўлдан бир ғўза топиб олибди. У севинганидан ғўзани тишлаб шошилганича бир кампирнинг олдига олиб борибди. Ғўзани кампир олдига ташлаб:— Чув, чий, чий,— дебди. Кампир ғўзани чувиб берибди. Чум¬чуқ пахтани олиб бошқа бир кампир олдига олиб бориб:— Сава, давоми…

Биров итга айтибди: — Сен нимага эски тўнни қопасан. Янги тўнни қопмайсан? Ит айтибдики: — Камбағал ҳалолхўр, мен ҳаромхўр. Камбағал менинг душманим бўлгани учун мен уни қопаман. Бойларни қопмаслигимнинг сабаби шуки, бой ҳаромхўр, мен ҳам ҳаромхўр. Шунинг учун бойларни қопмайман.