Озод Мустафо. Танбур ва кумуш тўғноғич (ҳикоя)

Бу олам – танбур. Унинг қорни бўш, сип-силлиқ, дастаси дағал. Тор бўшлиқ томонга интиларкан нохун уни ортиқ азобламайди, бироқ шунда нозик куй ҳам тугайди. Қачонки, у бутунлик томонга интилса – аксинча ҳолат юз беради. * * * Дераза рахида турган давоми…

Озод Мустафо. Беш суҳбат (мансуралар)

СУРАТ ВА СИЙРАТ Сурат сийратдан сўради: – Ҳар қанча уринмайин, сени кўрмоқ ва билмоқдан ғофилман. Ўнгу сўлимга боқдим. Йўқсан. Қаэрдасан ўзинг? Сийрат деди: – Сен дунёга юз тутгансан. Шу сабаб мени на англайсан, на тушунасан. Бас! Ундан юзингни бур! Аммо давоми…


Мақолалар мундарижаси