Нигора Жалолиддин қизи (Шофайзиева) 1967 йил 16 февралда Тошкент вилоятининг Янгиобод шаҳрида туғилган. 1990 йилда ТошДУ (ҳозирги ЎзМУ) нинг журналистика факультетини битирган. “Умидли дунё”, “Олма гули” шеърий тўпламлари, “Ўзлигини топган эл” публицистик мақолалар тўплами, “Кўзи очиқ кетганлар” қисса ва ҳикоялар тўплами чоп этилган.
Мунисхон ушбу даргоҳда иш бошлаганида эндигина институтни битириб қайтган эди. Атиги икки йилгина тўқувчилик цехида технолог бўлиб ишлади, орадан бир ой ўтгач, турмушга чиқди. Қўшни туманга келин бўлиб тушди. Ўшанда эри Салоҳиддин пойтахтдаги йирик банклардан бирида ҳисобчи бўлиб ишлар, уйга давоми…
Мухлиса нима қилишини билмасди. Уй тўла меҳмону еру кўкка сиғмайди. Бетоқатланиб у ёққа чиқди, бу ёққа кирди. Аммо сира ўзига қўним тополмасди. – Мухлис, меҳмонларга қарасанг-чи? Бунча кўчага кетаверасан? Бор, анови уйда ўтирганларга шўрва солишсин, айт. – Эри Абдумалик нимадандир безовта давоми…
Зулайҳо бомдод намозини ўқиб бўлди-да, ҳовлига сув сепиб, супуришга тутинди. Кечаси билан уйқуси қочгани етмагандек, ёдига яна кечаги учрашув тушиб баттар бедорланди. Аброрни ўйлай бошлади. Нима деди? “Сиз беғуборсиз, яхши аёлсиз… Сабр-матонатлисиз…” дедими? Буни шунчаки кўнгил учун айтмадимикан? …Оғилхонадаги сигирни давоми…