Менгзиё Сафаров 1938 йилда Сурхондарё вилоятининг Денов туманига қарашли Хайробод кишлоғида туғилган. ТошДУнинг тарих факултетини тамомлаган. Ижоди 1965 йилдан бошланган. «Она ер кўшиғи» (1969), «Турналар учади» (1972), «Олис қирлар ортида» (1977), «Повест ва ҳикоялар» (1978), «Она тупроқ қўшиғи» (1989), «Табиат эҳроми; Умр чорраҳаларида» (1985, З. Эгамбердиев билан ҳамкорликда) каби китоблари нашр этилган. Умрининг сўнгги йилларида «Амударё» номли насрий асар устида ишлаган (асар тугалланмаган).1994 йилда Сурхондарё вилоятининг Денов туманида вафот этган.
Урушнинг кўпи ўтиб, ози қолган бўлса ҳам онаси ҳамиша икки гапнинг бирида: – Урушни кимки унутса кўр бўлади. Оғир кунларни тез-тез эслаб-эслаб тургандагина яхши кунларнинг қадрига етасизлар, – дерди. Бола эса ўша кезларда гўдак бўлиб, бу гапларнинг маъносига етмасди. Эс-эс давоми…
Йилқилар чошгоҳга бориб ҳолдан тойди. Улар ёлғиз оёқ йўлдан бошларини эгганича, бир-бир қадам ташлаб боришарди. Эрталаб узоқ сафарга отланишаётганда анча-мунча нағма кўрсатган икки ёш айғир ҳам ҳовуридан тушган, баъзан бирон йилқи яқин келиб қолгандагина ғужури кўтарилиб, сўқмоқдан чиқар, бошини кўтарганича давоми…