Манзура Абдуллаева 1994 йил 30 октябрда Наманган вилояти Тўрақўрғон туманида туғилган. Наманган давлат университетини тамомлаган. Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси “Истеъдод мактаби – VIII” семинари иштирокчиси. Навоий номидаги Давлат стипендияси соҳибаси.
“Ўхшашимни топмассиз асло”, “Умид тугиб келдим дунёга”, “Сизни учратмагунча”, “Қуёш эртага қайтар”, “Қумғон”, “Болакўз”, “Исҳоқхон Ибрат – серқирра ижод соҳиби”, “Ўқиганларим ва уққанларим”, “The sun will definitely return”, “Sponger”, “Хонзодабегим” номли китоблари нашр этилган.
– Исматвой, ҳо-й-й Исматвой! Субҳи азон кўча томондан келган чақириқ бешиксоз устага одатдагидек ёқимли эшитилмади. Шошиб овоз бериш ўрнига уй ичидаги диванда биқиниб ётганича бошидан чойшабни сидириб, кўзларини аранг-аранг очди. Чуқур “уф”лади. Юраги сиқилди. Яна юзларини ёпиб, ёнбошига ағдарилди. Аксига давоми…
Одамларнинг кулгуси унга найзадек санчилди. Йиғидан овунч ахтарди. Бўлмади. Кулгучиларнинг афтида зиғирча ўзгариш сезмади. Юракларининг ўрнида тош бордай оғизларининг жияги йиғилмади. Нигоҳларининг наштари яралагандан яралайверди. Дардига малҳам кутганлари қайтангга туз сепиб севинишди. Наҳот дунёда раҳм-шафқат анқонинг уруғига тенглашиб қолди. Наҳот давоми…