Hamroxon Musurmonova. Qir guli (hikoya)

Tonggi havodan ko‘ksini to‘ldirib nafas olgan Sarvar qishlog‘ining qir-adirlarini eslarkan, yuragi sog‘inchdan hapriqib ketdi. Uning odati shunaqa, ko‘klam kirib, og‘ochlarda kurtaklar lab yora boshladimi shaharga sig‘may qoladi. Qirlarni, toshdan-toshga urilib oqayotgan soylarni qo‘msaydi.«Qirlar boychechakka to‘lib ketgandir», deb o‘yladi yigit entikib.Bolaligida davomi…

Hamroxon Musurmonova. Ilinchak bog‘lar tarovati (hikoya)

Mashinaning orqa o‘rindig‘ida xayol surib borayotgan Zumrad yo‘l chetida o‘tgan-ketgan mashinalarga qo‘l ko‘tarayotgan ayolni ko‘rib, o‘g‘lining yelkasiga qo‘lini qo‘ydi:— Ulug‘bek bolam, mashinangni to‘xtat!Yigit yelkasi osha onasiga bir qarab qo‘ygach, tormozni bosdi.— Tinchlikmi, aya, yo‘lovchi olishni yoqtirmasdingiz-ku.Zumrad o‘g‘lining savolini javobsiz qoldirib, davomi…

Hamroxon Musurmonova. Shabnam soyasidagi muhabbat (hikoya)

Tohirning g‘alati odati bor. Bahordan kech kuzgacha har kuni ertalab quyosh chiqmasidan avval turib, hovlidagi maysalar ustida yalangoyoq yuradi. Muzdek shudringdan tanasi yayraydi. Hovlisidagiyam-yashil maysalarni kunda-kunora sug‘oradi. Dimog‘iga o‘t-o‘lan hidi urilib, huzur qiladi. Bugun ham o‘rnidan turdiyu yuz-qo‘lini yuvib, maysalarga davomi…

Hamroxon Musurmonova. Kelinchak (hikoya)

Ertalab buvim negadir nonushtaga chiqmadi. Dadam ichkariga bezovtalanib qarab qo‘yar, biz esa undan oldin dasturxonga qo‘l cho‘zishga odatlanmaganimiz bois betoqatlanib o‘tirardik. – Ayam nima qilyapti?  – dedi dadam.– Ertalabdan sandiq ochibdilar, latta-puttalarni saralab o‘tiribdilar, mensiz choy ichishaversin, deyaptilar. – Tinchlikmi, davomi…


Maqolalar mundarijasi