Ҳамид Алп (Маллаев) 1953 йилда Қашқадарё вилоятининг Деҳқонобод туманида туғилган. Олий маълумотли. “Зурёд”, “Шаффоф одам” каби китоблар муаллифи. Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси.
Таътил даврим ниҳоялаб қолган кунлар эди. Бекорчиликдан бостирма устидаги ғарамда алламаҳалдан бери қалин бир романни варақлаб ўтирардим. Роман шу қадар семиз, ясама тўқнашувлар билан лиқ тўла эдики, уни охиригача ўқиб чиқишга Азроилнинг ўзи ҳам мени мажбур қила олмасди. Мен китобдан давоми…
Гулбулоқ каттагина қишлоқ. Серқатнов йўл устида, тоғу чўлга борувчилар шу ердан ўтишади. Ёшроқ йўловчилар қишлоқ оралаганда атрофга аланг-жаланг қарашади. Нега деганда азалдан Гулбулоқнинг қилиқсиган қизларининг донғи кетган. Вақтида бу ерларда вулқон қайнаган дейишади, тупроғи қизил, яшил, кўк. Балки, шу боис давоми…
Ранг-баранг майда мунчоқлардан ўтовнинг қўр ва тизмаларига ўхшаш гул ва нақшлар солиб тўқилган каштали тақинчоқ ХАПАМАТ деб аталарди. Қасаба, сетира, латиба, балдоқ каби ўзбек аёлларининг қадимий безакларидан бири. Жанубий вилоятларда яшовчи қўнғирот момолари уни ҳали-ҳамон селпиллатиб кўкракларига тақиб юришади. Лекин давоми…
Бу ғаройиб ҳикояни бир вақтлар Сангардак тоғларида саёҳат қилиб юрганимда эшитганман. Буюк Помир билан Ҳисор тизмалари туташган энг баланд чўққида турибман. Атрофни қуршаган маҳобатли зовлар, оппоқ шаршаралар, ям-яшил қўриқлар, зангори зарангзорлар орасидаги кўҳна қишлоқлар, ҳўкиз билан қўш ҳайдаётган кишилар, ўроқ давоми…
Рассомнинг тоққа келганига ҳафта бўлди. Аммо чизишни бошлашга ҳали киришгани йўқ. Ускунаси олдида бўёқлар терилганича, илк тасвир қоғози – эскиз эса оппоқлигича турибди . Гап унинг кўп йиллардан бери яратишни ўйлаб қўйган, дурдона бўлмаса ҳамки, бош асари ғоясини чизишни дилида давоми…