Halima Ahmedova. Sen – ko‘rkam va go‘zalsan, mehribon va muruvvatlisan… (badia)

Bolaligimda bibimning uzun va uchi qo‘ng‘iroq sochlarini ushlab yurishni yaxshi ko‘rardim, undan doim qalampirmunchoqning hidi anqirdi. Bibim juda xushro‘y edi. Ayniqsa, joynamoz ustida yanada suluvlashib ketardi. Namozini tugatgach, undan so‘rardim: – Dunyoda eng chiroyli kim? Bibim ko‘zlariga to‘lgan nurning tilida davomi…

Halima Ahmedova. Jigarrang kitob (badia)

Yanvar yelkasiga osmon po‘stinini tashlab, sekin oyoqlaydi. Ba’zi-ba’zida oftobning ehtirosli shivirlari yurakning qulog‘iga chalinadi. Va nihoyat fevral kirib keladi. Bu oyning kirib kelishi bilan izg‘irinli kunlar yana ozodlikka chiqadi. Fevral ayozining hikmatini qarang: chidaganga chiqargan bu hayotni, deydi. Yana ko‘ngil davomi…

Halima Ahmedova. Ruh olmoshlari (hikoya)

M Ye NHavo tundlashgandan tundlashdi. U go‘yo lahza sayin qorong‘ulashib borayotgan qismatimga o‘chakishayotgandek edi.Men shosha-pisha ishdan qaytar edim. Ust-boshim shallabbo. Yomg‘ir tinay demasdi. Shu dam negadir yomg‘irning ta’mini bilgim keldi va hovuchimni behush yog‘ayotgan yomg‘irga tutdim.Bir zumda hovuchim to‘ldi. Bolaligimda davomi…


Maqolalar mundarijasi