Gulnoza Ernazarova. Olmalar (hikoya)

G‘alati tush ko‘rdi. Tushida rahmatli onasi sovuqdan junjikkancha mung‘ayib eski hovlilarining darvozasi oldida qo‘lida bir parcha non, bermoqchi bo‘lib itni chaqirardi: “Olapar, ma, bah, bah”. “Onam o‘lmagan ekan, qaytip kelipti” deya suyundi nimagadir. Yugurib borib quchoqlagisi keldi, lekin onasi ro‘yxush davomi…


Maqolalar mundarijasi