Farrux Jabborov 1985 yili Jizzax tumani Sharilloq qishlog‘ida tug‘ilgan.2007-yili O‘zbekiston davlat jahon tillari universiteti xalqaro jurnalistika fakultetining bakalavriaturasini, 2012-yili O‘zbekiston milliy universiteti jurnalistika fakultetining magistraturasini tamomlagan.2006-yili “Hurriyat” gazetasida ish boshlagan. Hozirda “Ma’rifat”-“Uchitel Uzbekistana” gazetalari tahririyatida xizmat qiladi.“Men qaytib kelaman” (Tog‘ay Murod zamondoshlari xotirasida) kitobi, “Oltin ko‘prik” yosh ijodkorlar to‘plamini nashrga tayyorlashda ishtirok etgan.
Asli ilgari ham pildirab yurardi. Endi bolalar o‘yinchog‘i – pirildoqday pirillay ketdi. Bir joyda ketini bosib o‘tira olmay qoldi. Ishini chala tashlab, tamaki tutatgani chiqib kelaveradi. Mijozlari og‘zini lang ochib, jag‘lari og‘rib, intizor kutadi uni. Yana deng, bari katta odamlar davomi…
– Voy-voy-voy, jonidan to‘yganmi bu?! – haydovchining yonidagi o‘rindiqda o‘tirgan xotinning shang‘illashidan hamma sergak tortdi. “Damas”ning old oynasi “Kamaz”ning kuzoviga “tirs” etib tegdi. – Shopir aka! Ko‘zingizga qarasangiz bo‘lmaydimi? – Bola-chaqamiz bor-a… – O‘zingizni o‘ylamasangiz ham, orqadagilarni o‘ylang!.. “Damas” ichi davomi…
Ko‘pqavatli uyning poyida turibman. Tepaga qarayman: bala-a-and, osmonga tirab qo‘yilgan ustunday, boshi bulutlarga tegay deydi; o‘ziyam g‘alati qurilgan, necha qavatligini bilib bo‘lmaydi. Qachonlardir pushtiga bo‘yalgani seziladi; qovurg‘asimon bo‘rtiq balkonlar to‘qroq rangda, ko‘zga yanada bo‘rtib ko‘rinadi. Binoning kunbotar tarafidagi oynalarda shom davomi…
Bizning qishloq ham chakana tsi-vi-li-za-tsiya-lashmagan. Hozir men (ha, kallam qursin, “man” desam bo‘lar ekan, keyingi gal inobatga olamiz) sizga bir-ikki voqeani aytib bersam, o‘zingiz ham besh ketvorasiz, oka (ana endi joyiga tushdi)! Tan berganingiz mayliga-ya, qishlog‘ing tsi-vi-li-za-tsiyaning naq kindigida ekan-u, davomi…
Osmonning tagi teshildi: yomg‘ir yog‘di, shovva yog‘di. Chelaklab quydi, deganlari ham buncha bo‘lmas-ov. Juzumko‘z momo ayvonga chiqib, ustunga suyangancha kunbotarga ko‘z tikdi. Oq ro‘moli sirg‘alib boshidan tushdi, ko‘k ro‘molining chetidan oppoq sochlari ko‘rinib qoldi. Ko‘zlari mo‘lt-mo‘lt etdi, ikki tomchi yosh davomi…
Oppoq to‘shlarini osmonga berib yotgan tog‘lar etagiga qo‘y-qo‘zilar yoyilib ketgan. Quyoshning ilk zarrin nurlari qorli cho‘qqilarga tushib, tog‘ boshini yashnatib yuboradi, azim archalarning uchlarini yoritadi. So‘ng dam o‘tmay, nur Qashqabuloqning jilg‘alarida jilvalanadi, tong sahardan muzdek suvni sipqorayotgan bolakayning ko‘zlarida aks davomi…
— Hey, choyni qaytarmang! Endi, oshna, nima desangiz deng, shu choy qaytarish eskilikdan qolgan-da. O‘zim guvoh, choy qaytaraman deb qo‘lini kuydirib olganlar qancha, — deb Nizom choynakni Ergashning qo‘lidan oldi. — Mana, misol uchun, kechagida yangangizning qo‘li kuyib qoldi.Yangi qurilgan, davomi…
Qishloqning chang ko‘chasi bo‘ylab ketib bormoqda, bir mahzun, bir g‘amgin, bir bashang yigit. O‘sha sen bo‘lasan, o‘sha — MEN! Qishlog‘ingni sog‘inib ketasan… Avtobus seni tuproq yo‘llar boshiga tashlab o‘tadi. Hozir butun qishloq qarshingga chiqadigandek. Shaharda o‘qishingni ko‘rsatib qo‘ymoqchisan, shimingning balog‘ini davomi…
Tanishuv Jo‘g‘rofiya daftaringizga yozib qo‘yingkim, muxbirimiz Abu Kolumb ibn Beruniyning xabar berishicha, Alomat qishlog‘ida ham “supermaktab” topilibdi. Uning koordinatalari haqida aniq ma’lumot yo‘q, lekin Toshkentdan uzoqligi aniq. Mazkur maktabning fizika, kimyo, jo‘g‘rofiya, matematika… fanlari o‘qituvchisi (o‘qituvchilari deb yozmoqchi edik, hammasi davomi…
“Yozuvchi nafaqaga chiqmaydi”. Tog‘ay Murod aytgan. “Yozuvchi dam olayotganda ham ishlaydi”. Abdulla Qahhor aytgan. Masalan, birovning oyog‘ini tramvay bosib ketsa, yozuvchi vaziyatni, odamlarning o‘zini tutishini tasvirlab qog‘ozga tushirib qo‘yishi kerak. Mabodo qachonlardir asar yozishda shu epizodga zaruriyat tug‘ilsa, hech kim davomi…