Erkin Norsafar. Salamandra (hikoya)

– Nima? – ayanch ovozda qichqirdi u. – Sen o‘ylaysanki, men rozimanmi? Yo‘q! Ko‘zlaridan shashqator sizayotgan yosh titroq iyaklaridan tomchilardi.– Men ham farzandlarim azasidaman!.. Ho‘ngrab yig‘laganicha tizzalandi. – Suvonqulning!.. Qosimning!.. Jaynoqning!.. Har bir aytilgan ism ortidan yanada qattiqroq ho‘ngroq tutar, davomi…

Erkin Norsafar. Ko‘zgu (hikoya)

“…He-he, – deya to‘ng‘illadi chol, – yoqadimi emish! Yoqadiyam, yoqmaydiyam. Ayoling xo‘p xushbichim-u, ammo jonsiz. Siz, musavvirlar, odam a’zolarini anatomiya qonunlariga muvofiq qo‘yib chizsak bas, deb hisoblaysiz. So‘ng bu shakl-shamoyilni palitrada tap-tayyor turgan tana rangidagi bo‘yoq bilan bo‘yashga tutinarkansiz, bir davomi…

Erkin Norsafar. Oq yomg‘ir (hikoya)

…Yorug‘likdan iborat poyoni yo‘q makon. O‘zga hech narsa… faqat… Yorug‘lik…Oq yaktak, oq ishtonchada o‘g‘li ko‘rinish berdi. Butun vujudidan ilohiy bir nur, ajib mayin shuur taralib turardi. Vujudidan taralayotgan yorug‘lik va shuurdan oppoq egni-boshi ohista tebranib turibdi, shu onda behad muattar davomi…


Maqolalar mundarijasi