Amakim – dong‘i chiqqan tabib. Sindi-chiqdi, ko‘z-nazar – bariga davo topadi. Uni Surxon elida, azbaroyi hurmat yuzasidan mulla Toshboy, deb atashadi. Birida uyimizga boysunlik chol daraklab keldi. Kampiri eshakdan yiqilib, oyog‘i sinibdi. To‘pig‘i borgan sari kadiday shishayotgan ekan. “Bir qadamam davomi…

O‘n besh yoshar bola edim. Shapoq laqabli eshagimni (bir ko‘zini oq qoplagan edi) minib, Sangardak sharsharasiga yo‘l oldim. Sharshara Xonjizadan ikki chaqirimlar narida. Qo‘yosh olov po‘rqaydi. Ko‘nning issigiga elib, boshimni qo‘mning* ustiga qo‘yib olganman. Endi ko‘zim ilingan ekan, qalin archazordan davomi…

Yozni sanatoriyda o‘tkazdim. Birinchi hafta ikki kishilik torkunjak xonada toza zerikdim. Ustiga-ustak atrofimdagilarning bari qariyalar – ular bilan nimaniyam gaplashardim. “Bundan ko‘ra uyda, oyoqni cho‘zib o‘tirganim yaxshi edi”, degan xayolga bordim. Nachora, davolanishim kerak. Biroq, vaqt o‘tgan sayin ko‘nglim suhbatdosh davomi…

Azonda Dunyotepani sel yutdi. To‘palangdaryo avval-boshdan sho‘x edi, lekin bunchalik haddidan oshmagandi. Suv terak bo‘yi ko‘tarilib pishqirdi, gumburladi va qabatidagi tepani yutib ketdi. Odamlar ashqol-dashqolini yelkalab, illa, qochib-qutuldi. Bir nechovi oqibam ketdi…Jala tongda tindi. Qarashsa, ulkan tepalik o‘rnida qip-qizil bo‘tana davomi…

Ko‘chadan jarchining janozaga chaqirgan tovushi keldi. Marhum kim — eshitolmadim, chaqiriq traktorning bo‘g‘iq ovozi bilan qorishib ketgandi. Shunisi ham ma’qul, marhumning kimligini bilsam uch-to‘rt kun behuzur, ko‘nglim buzilib yuraman. To‘g‘ri, bugun bo‘lmasa ertaga eshitaman, lekin inson qayg‘udan bir daqiqa bo‘lsin davomi…

Bobotoqqa poda haydab ketayotuvdik. Manzilga yetmasimizdan kun bota boshladi. Quyosh qizg‘ish tus oldi. Osmon toqidagi parqu bulutlar nimpushti rangga kirdi. Tog‘ning g‘adir-budir cho‘qqilari, bepoyon adir hamda etakda sochilib yotgan qishloqlar ustida shafaq bijirladi. Quyosh osmonni tark etdi, biroq qutb qonga davomi…