Атоқли шоир ва журналист Боту (асл исми Маҳмуд Ҳодиев) 1904-йил 15-май куни Тошкентда туғилган. Рус-тузем мактаби (1914—17), ўқитувчилар тайёрлаш курси (1918—20), Москва давлат университетининг иқтисод факултети (1921—27) да ўқиган.«Фарғона» газетаси, «Аланга» журналида бош муҳаррир, айни вақтда Ўзбекистон халқ маорифи комиссари ўринбосари бўлиб ишлади (1928—30).Дастлабки шеърларида Мунаввар қори цингари миллий истиқлолчилар таъсири сезилади. «Умид учқунлари» (1925), «Тўлқин товушлари» (1929) тўпламлари нашр этилади. У янги тузумга чин дилдан ишонган, халққа ҳақиқий тенглик, озодлик, бахтсаодат беради, деб умид қилган. Шу маънода янгиликни, ёшликни, Хотин-қизлар озодлигини куйлади.Боту «Янги қишлоқ» (1928), «Ҳошим жон», «Турсун» (1929), шунингдек болаларга бағишланган ҳикоялари («Болалар ёлғони», «Менинг китобим» ва б.)да янги ижтимоий муносабатлар ҳамда болалар дунёси руҳиятини тасвирлади.Боту ўзбек-араб алифбосини лотин графикаси асосидаги алифбога алмаштириш ташаббускорларидан бўлган (1920). Тилшунослик ва адабиётшунослик масалаларига оид бир қатор мақолалар муаллифи. Боту 1930 йилда ноҳақ айбланиб, қамоққа олинди ва қатағон қурбони бўлди. Тошкент кўчаларидан бирига ва мактабга Боту номи қўйилган.