Abu Bakir. Olishuv (hikoya)

Biyday adirda yantoqlarning echkilar kemirib tashlagan butoqlari uning zo‘rg‘a bosib kelayotgan qadamlarini orqaga tortadi. Yurgan sari oyoqlari og‘irlashib, xos-bexos qayrilib ketar, o‘ziga bo‘ysunmagandek sudralib-sudralib orqada qolardi. Pastki jag‘lari og‘irlik qilganday, har zamonda so‘yloq tishlari ko‘rinib g‘ijirlab ketardi. Ko‘zlarini bazo‘r ochar, davomi…

Abu Bakir. Tugallanmagan sayohat (hikoya)

Institutda o‘qib yurgan kezlarim bir jo‘ram bo‘lardi. Juda qadrdon emasdigu, har qalay, boshqa bolalarga sira o‘xshamasdi. Ba’zi yozgan narsalarimni unga ko‘rsatsam, xuddi buyuk munaqqiddek fikrlarini aytardi. Shuning uchun ham ba’zi bir injiqliklariga qaramay, uni o‘zimdan uzoqlashtirmasdim. Yotoqxonada birga turardik. Uning davomi…


Maqolalar mundarijasi