Александр Петрович Межиров (1923—2009) — рус шоири, таржимон.

ПИЁДА ҚЎШИНЛАР ҲАҚИДА ХОТИРА

Мен душманга отган ўқлар
Қайтмагайдир ортига.
Пулемёт чалғисидан
Йиқилади ўт-ўлан.
Ухлаяпман бошим қўйиб
Синяво ботқоқлигига,
Оёқларим Невага ва
Ладогага тиралган.
Сўнг уйғониб тинч ётурман,
Танни тарк этмас чарчоқ.
Сўнаётган гулхан тафти
Учиб борар мисли қуш.

Ўнг биқиним музлаганда,
Сўлга айланганим чоқ,
Синяво ботқоқлиги
Билчиллаб кетар нохуш.
Ва ўрнимдан сакраб туриб,
Қадам ташлайман олға,
Қулоғимга ҳуштак чалар
Шаштдан қўзғолган шамол.
Фронт ғарбга қоча бошлар,
Чақмоқ нақ Рейхстагда –
Мен иккинчи қадамимни
Олға қўйганим замон.

Оқ байроқлар осиб олар
Душман гарнизонлари,
Қуролларин ерга ташлаб,
Рақиб кўтаради қўл.
Шундоқ менинг елкамдаги
Кўк дала погонлари
Майнинг майда ёмғирида
Қорайиб бўлади ҳўл.

Мен-чи, яна югураман
Миналарга бериб чап,
Денгизларни ҳатлаб, кечгум
Жангоҳлар дарёсидан.
Мен Пильзенда ором олгум
Пиво кўпигин пуфлаб,
Сигаретим кули тушар
Берлин остонасига.

Рациялар хириллайди,
Баҳор боради яшнаб.
Фронтнинг чанг йўлларидан
Чангга қоришиб тун-кун,
Мен душмандан “Сўзсиз
таслим бўл”, деб қиламан талаб,
Байроқларин Ғалабанинг
Пойига ташлаш учун.

Аммо тунда мудрарканман,
Недир тушар эсимга,
Киприкларим орасидан
Аён кўраман бирдан:
Ухлаяпман бошим қўйиб
Синяв ботқоқлигига,
Оёқларим Невага ва
Ладогага тиралган.

Усмон Азим таржимаси