Тудор Аргези (Tudor Arghezi, асл исми Ион Нае Теодореску, Ion Nae Theodorescu; 21 май 1880, Бухарест — 14 июль 1967, Бухарест) — ХХ асрнинг энг буюк румин шоирларидан бири. Руминия Академияси (Academia Română) аъзоси.
ДУОИБАД
Улар экинзору алафлар аро
Эмаклаб бордилар ўрмонгача то.
Эмаклаб бордилар, даҳшатдан қочиб,
Сузарди кўқда ой ёрқин нур сочиб.
Эшитдим шунда мен заминнинг додин
Ва улар қалбининг теран фарёдин:
«Ёнсин, кунпаякун бўлсин қасрлар,
Ўртансин меҳроблар, боғлар, қабрлар.
Шаҳарлар айлансин саҳрога, чўлга,
Қоплансин тиканга, йўғрилсин шўрга.
Уммонлар қурисин, тинсин дарёлар,
Тонглар қора тортсин, сўнсин зиёлар.
Тўлсин сафро билан қудуқ-ҳовузлар,
Очликдан изғисин тўп-тўп ёвузлар.
Мажруҳ, хор танингиз узра кун-тунлар
Чарх урсин ун тараб қора қузғунлар.
Токча-тахмонларга кўмилган олтин,
Сариқ чаёнларга айланиб қолсин.
Асъаса, дабдаба сарпосин буткул
Куялар есинлар семириб нуқул.
Кўмилсин чолғулар чангга, ғуборга,
Ўргимчак тўрига, аччиқ моғорга.
Дарддан қазо топманг бир зумда асло,
Қийнасин сизни у лаҳадгача то.
Тоинки кўрмангиз ҳеч қачон роҳат,
Азоблар қадаҳин симиринг фақат.
Боссин кифтингизга қамчи чўғ-лаҳча,
Асрдан узунроқ туюлсин лаҳза.
Очлик мудом бураб, ёндирсин чанқов,
Тилингизга қадоқ чиқсин беаёв,
Ҳалқумдан осилсин бўлиб оғир юк,
Кул ва кукундан у ахтарсин тупук.
Зор бўлиб сўқмоқда — шабнамга ширин
Ичинг ҳалқоб-ҳалқоб отнинг шиптирин.
Ҳар битта олволи — етилган, сара,
Оқсин оғзингизда бамисли яра.
Оташини дўлдай ёғдирсин осмои
Ва сизни подадек қувсин ҳар томон.
Тоғлар уваланиб, ер титрасин зир,
Тошлар танингизга санчилсин бир-бир.
Кимки тавба айлаб, йиқилса беҳол,
Ерни қучганича топсин у завол.
Сени, разолатга раҳбон ва ҳомий,
Тортсин тўпиғингдан ажалнинг коми.
Оқсин иликларинг ва танангда мор
Ўрмалаб яйрасин такрор ва такрор.
Меш қорнинг чувалсин то пойинггача,
Оёғинг тик тута билмагин ҳечам.
Ҳар бир бўғинингда ивиб қотсин қон,
Ингратсин бедаво бу дард беомон.
Чап кўзинг нуқтага айлансин абгор,
Боқсин куну тунни фарқламай зинҳор.
Ўнг кўзинг қабоқдан чиқсин отилиб,
Қотсин киприкларинг карахт, очилиб.
Гъазаб бужмайтирсин афтингни чунон,
Лекин айта билма калима бирон.
Бўкир, ғужанак бўл, аламдан ёрил,
Қоқ ерга ағана, тупроққа қорил.
Тилагим: дўзахий чунон ваҳшатда,
Алахдаб ухлагин, уйғон даҳшатда.
Ботсин жигарингга оловтоб арра,
Гувлаб у юзингдан ўтсин юз карра.
Тишларинг ёрилсин чатнаб беомон,
Бижғисин ичингда қўланса ҳар он.
Букрилик гавдангни тутсин беҳисоб,
Сизловиқ ҳар онда берсин минг азоб.
Миянгни чиритсин шаҳват хаёли,
Ҳатто оҳ уришга қолмасин ҳолинг.
Ўликлар ўрнидан турсинлар тўп-тўп,
Интиқом қасдида изғисинлар хўб.
Сени қуршаб олиб сўрасинлар хун,
Қирғин, қатл — барча қилмишинг учун!..»
Мирпўлат Мирзо таржимаси