Мари Ноэл (Marie Noël; асл исми – Marie Rouget (Осер, 16 февраль 1883 – 23 декабрь 1967) – Француз шоираси, Фахрий Легион ордени соҳиби.

La morte et ses mains tristes…

La Morte et ses mains tristes
Arrive au paradis.

“D’ou reviens-tu, ma fille,
Si pale en plein midi?

– Je reviens de la terre
Ou j’avais un pays,

De la saison nouvelle
Ou j’avais un ami.

Il m’a donne troi roses
Mais jamais un epi.

Avant la fleur declose,
Avant le ble muri.

Hier il m’a trahie.
J’en suis morte aujourd’hui.

– Ne pleure plus, ma fille
Le temps en est fini.

Nous enverrons sur terre
Un ange en ton pays,

Querir ton ami traitre,
Le ramener ici.

– N’en faites rien, mon Pere
La terre laissez-lui.

Sa belle y est plus belle
Que belle je ne suis,

Las! Et faudra, s’il pleure
Sans elle jour et nuit

Que de nouveau je meure
D’en avoir trop souci.”

МАРҲУМ ВА УНИНГ ҚЎЛЛАРИ…

Осилтириб қўлларин марҳум
Бир кун кириб келди жаннатга

«Қай ўлкадан келдинг, жон қизим,
Қолган мисол худди кулфатга?

– Мен заминдан келдим бу томон
Унда ажиб юртим бор эди,

Янги фасл ичра бир рафиқ
Асли дўсту вафодор эди.

У доим уч атиргул берди,
Лекин асло тутмади бошоқ.

Гуллар ҳали очилмай туриб,
Кулча пишмасидан аввалроқ.

Лек кеча у мени алдади,
Мана бугун ўлиб, шундаман.

– Кўп қайғурма, етар, жон қизим,
Кўз ёшинг ҳайф, бўлди, индама.

Истасанг, биз ўша юртингга
Юборамиз бир малак дарҳол

У бевафо дўстингни топиб
Келтиради бунга бемалол

– Йўқ, йўқ, сира керакмас, Ота,
Уни ерда қолдиринг, майли.

Унинг топган янги гўзали
Ҳақиқатда мендан чиройли,

Афсус! Лекин истамам асло
Усиз кун-тун тўкмоғимни ёш

Яна бир бор ўлиб қоламан
Бундай ғамга етмагай бардош.

Француз тилидан Аъзам Обидов таржимаси