Пауло Коэльо бугунги жаҳон адабиётининг энг машҳур ёзувчиларидан. У Бразилияда яшайди, португал тилида ижод қилади. Унинг романлари жаҳоннинг деярли барча тилларига таржима қилинган. ХХ асрнинг 90-йилларида яратилган «Алхимик» ва «Бешинчи тоғ» романлари, айниқса, катта шуҳрат қозонди.«Алхимик»ни ажойиб ибратли эртак, деб ҳам аташади. Адибнинг ўзи ёзганидек, романда ҳикоя қилинган ёш чўпон йигит Сантягонинг саёҳати билан богииқ воқеалар асосида ётган туб маъно-мазмун — бу «ўз Тақдиринг» тушунчасидир.Асар қаҳрамони Сантяго ўз орзу-нияти йўлида ватани Андалузия (Испания)дан Мисрга сафарга отланар экан, бу ёлда турли-туман саргузаштларни бошидан кечиради, хилма-хил одамларга дуч келади, улардан ғаройиб панд-насиҳатлар, ривоятлар эшитади.Коэльонинг роман, анталогия, ҳикоя, эртак-ҳикоялардан иборат 16 та китоби мавжуд. Унинг дунёнинг кўпгина тилларида чоп этилган китоблари умумий тиражи 300 миллиондан ошади. Унинг “Алхимик” асари ўзбек тилига биратўла уч ижодкор – Озод Шарафиддинов, Аҳмад Отабоев, Азиз Саидлар томонидан таржима қилинган.Асарлари: “Зиёрат” ёки “Сеҳргарлар китоби” (1987), “Алхимик” (1988), “Брида” (1990), “Валкириялар” (1992), “Мактуб” (1994), “Риё Педро қирғоғида…” (1994), “Бешинчи тоғ” (1996), “Дунёлар жанги китоби” (1997), “Пайғамбарнинг ишқий мактуби” (1997), “Вероника ўлишга қарор қилди” (1998), “Шайтон ва Прим хоним” (2000), “Оталар, болалар ва боболар” (2001), “Ўн бир дақиқа” (2003), “Зоҳир” (2005), “Портобеллолик жодугар” (2007), “Ғолиб бир ўзи қолади” (2008), “Алиф” (2011), “Дарё каби” (2012).
МАКТУБ[1] (Битик) Нг Чик[2] хотирасига “Мактуб” – бу “ёзилган” демакдир. Араблар безовталаниб, “Бу унчалик тўғри таржима эмас», дейдилар, ҳолбуки, ҳақиқатдан ҳам барча нарса аллақачон ёзиб бўлинган, Худо меҳрибончилик билан бизга ёрдам бериш учунгина уларни ёзган. * * * Дарҳақиқат, “Мактуб”га луғатларда давоми…
Апельсинларни ўйнатаётган жонглёр Жонглёр цирк майдони ўртасига келиб, тўхтади-да, қўлидаги уч апельсинни ҳавога ирғитиб, уларни чаққонлик билан ўйнай кетди. Сон-саноқсиз томошабинлар киприк қоқмай, ҳайрат ичида жонглёрни кузата бошладилар.Жонглёрнинг кўрсатаётган ўйини ҳам худди ҳаётга ўхшайди: гоҳи кам, гоҳида кўп… Масалан, ҳар давоми…
Бир одам нафи бўлмаса-да, ҳар қандай шароитга мослашиб кетаверадиган қадрдон ўртоғини учратиб қолди. «Унга озроқ пул берсаммикан»,-ўйланди у аввалига унинг кўп муваффақиятсизликларига гувоҳ бўлганини эслаб. Бироқ суҳбатдан сўнг маълум бўлдики, у давлат орттириб, қарзларини ҳам узишга улгурган экан. Икков авваллари давоми…
Кунлардан бирида боғбон ибодатхона олдига келиб, унинг эшигини тақиллата бошлади. Кўп ўтмай, эшик очилиб, бўсағада тақводор эркак кўринди. Боғбон унга салом бериб, қўлидаги бир бош узумни узатиб, деди:– Биродар, мана бу узумзоримдан сизга бир туҳфа. Сизга атаб олиб келдим. Қўлимни давоми…
Асарнинг тўлиқ вариантини сақлаб олинг. MP3 форматда тингланг.
Бир савдогар ўғлини энг катта донишманднинг ҳузурига бахтнинг калити — сирини билиб келиш учун жўнатипти. Йигит саҳрода қирқ кун йўл юрипти ва ниҳоят, улкан тоғнинг тепасида ҳаддан зиёд муҳташам бир қасрни кўрипти. У қидирган Донишманд шу қасрда яшар экан.Кутганига зид давоми…