Ёзувчи Ўғуз Атай (Oğuz Atay) 1934 йилнинг 12 октябрида Туркиянинг Кастамону вилоятига қарашли Инебўлу туманида туғилган. 1957 йилда Истанбул Техника университетининг Меъморлик факультетини тамомлаган. 1975 йилда Истанбул давлат муҳандислик ва меъморлик академиясида меъморлик соҳаси бўйича доцент унвонини олган. Тадқиқотлари натижасини “Топография” номли ўқув қўлланмасида эълон қилган. У адабиёт мухлисларига газета ва журналларда нашр қилинган адабий мақолалари билан танилган эди. 1971-72 йилларида нашр қилинган “Tutunamayanlar” номли романи эса ўша йилнинг ўзида турк адабиётида катта воқеа сифатида тилга олина бошланган эди. Бу асар Туркия телерадио компаниясининг “Йилнинг энг яхши романи” мукофотига сазовор бўлган. Адабиётшунос Берна Моран бу асарни турк адабиётида бутунлай янги асар эканлигини таъкидлаб “моҳиятан ва услубан бир исён маҳсули” деб таърифлаган эди. Адибнинг нашр қилинган асарлари: Tehlikeli Oyunlar (1973), Bir Bilim Adamının Romanı (1975), Korkuyu Beklerken (1975), Oyunlarla Yaşayanlar (1975), Günlük (1987) Eylembilim (1998). Ўғуз Атай 1977 йилнинг 13 декабрида мия саратони туфайли 43 ёшида оламдан ўтган.
– Мен чордоқдаман, азизим! – дея бақирди пастга қараб: – Эски китоблар ҳозир анча қимматлашиб қолган. Шунга бир қараётгандим… “Охирги сўзларимни эшитдимикин?” – У ер қоронғи, шошма, сенга фонар бераман. – Яхши. Сокин бир кун. “Кимдир бутун умримни иззат-эътибор қидириш давоми…
Азиз отажоним! Эҳтимол эсламассиз, аммо бугун бу дунёни тарк этганингизга роппа-роса икки йил бўлди. Минг афсуски, бу вақт мобайнида мен зарра қадар ўзгармадим. На яхши одам бўлдим, на ақлим кириб қолди. Ўтган вақтдан фойдаланишни ҳам эплай олмадим. Ҳолбуки, авваллари менинг давоми…