1952 yilda tug‘ilgan. Nukus Pedagogika institutida tahsil olgan. “Tekin parvoz”, “Telefon jinnisi”, “Kuldirgani uchun aybdor” nomli hajviyalar to‘plamlari, “Dushman”, “Oxirat uyqusi” romanlari, “Aqchagul”, “Ikki qonxo‘r” qissalari nashr etilgan. Qoraqalpog‘iston xalq yozuvchisi. Berdaq mukofoti hamda “Do‘stlik” ordeni bilan taqdirlangan.
Sizningcha, odam qanday qariydi? Yoshi ulg‘ayadi, tani to‘ziydi, shundaymi? Yo‘q, topolmadingiz? Bilsangiz, odamni odam qaritadi! – Seytekni yaqin orada ko‘rdingmi? – so‘radi Mustafo bir ma’rakada uchrashib qolganimizda mendan. – Yo‘q. – Bechora juda qarib, cho‘kib qolibdi. – Qanaqasiga? Uchovimiz institutda davomi…
Qayoqdan tomir urib kelganini bilmayman, uyimizning kunbotar burchida bir tup to‘rang‘il novdasi paydo bo‘ldi. Yaproqlari yam-yashil, terakdek raso. Xotinimga ko‘rsatdim: – Qara, to‘rang‘il! Nari borsa, uch yilda soya beradi. Tagiga so‘ri qo‘yib, maza qilib dam olamiz. – Shirinja-pirinja tushmaydimi? – davomi…
Men sizga aytsam, hammamiz “Evropa” degan kasallikka chalinganmiz! Mabodo Yevropada chiqarilgan paypoq sotib olsak, uni oyog‘imizga kiyishga ham ko‘zimiz qiymaydi. Noyob xazinani qo‘lga kiritganday xursandchilikdan terimizga sig‘may, bir-ikki tanishimizga maqtanib olamiz: – Qara, Yevropada ishlab chiqarilgan. – Qoyil! Qayerdan olding? davomi…
To‘g‘risini aytsam, haftalik gazetalarda chop etiladigan “Yulduzlar bashorati”ni o‘qishni xush ko‘raman. Folbinga ishonganday ishonaman-da bu bashoratlarga. Chunki ko‘pincha samo yoritqichlarining karomatlari to‘ppa-to‘g‘ri chiqadi. Uncha-muncha chamalashmasa, o‘zim to‘g‘rilab yuboraveraman. Kechagi yakshanba kuni gazet do‘konining oldidan to‘xtamay o‘tib ketmoqchi edim, lekin oynaga davomi…
– Aqchagul, sen shu yerda tusharding, shekilli? – dedi marshrut taksi haydovchisi mashinasini uch qavatli ulkan bino ro‘parasida to‘xtatib. – Shunday qiling, opa, manavi kastryulingiz biqinimni pishirib yubordi-ku, – dedi o‘rindiqqa qiyalagancha zo‘rg‘a sig‘ib o‘tirgan yoshgina yigit murtidan kulib. Mashinadagilar davomi…
Osmontoy — Bo‘zatov bilan Mo‘ynoq tumanlarining o‘rtasida joylashgan tarixiy maskan. Bu go‘shada Berdaq, Ajiniyoz, Kunxo‘ja kabi mumtoz shoirlar bir paytlar umrguzaronlik qilishgan. Chorva mollari uchun yerlari keng. Havosi toza. Har xil qushlar va yovvoyi jonivorlarga makon bu. Nukusdan bir yuz davomi…
To‘g‘risini aytsam, haftalik gazetalarda chop etiladigan “Yulduzlar bashorati”ni o‘qishni xush ko‘raman. Chunki ko‘pincha samo yoritqichlarining karomatlari to‘ppa-to‘g‘ri chiqadi. Ba’zi bashoratlar oz-moz haqiqatga chamalashsa, qolganini o‘zim to‘g‘rilab yuboraveraman.Kechagi yakshanba kuni gazet do‘konining oldidan to‘xtamay o‘tib ketmoqchi edim, lekin oynaga qistirib qo‘yilgan davomi…
Ish goh yengil, goh og‘ir bo‘ladi. Shuning uchun gohida sog‘liqqa ham qarab olish kerak, degan xayolda do‘xtirga ko‘rindim. “Asabingiz charchabdi, yigirma kuncha unga dam berib oling”, dedi. Do‘xtir aytgandan keyin jon bormi? Shifoxonaga yotib oldim. U yerda faqat asabni emas, davomi…
Direktor meni xonaga boshlab kirib, ish stolimga o‘tqazdi va lavozimim bilan tabriklab, bo‘limning ikki xodimi bilan tanishtirdi. Uning aytishicha, bu korxonaga qanchadan-qancha direktor, bo‘lim boshliqlari, qorovullar kelib ketishgan-u, lekin bu xodimlar o‘zgarmagan ekan. Ulardan biri o‘n yetti yil, ikkinchisi o‘n davomi…
Bir kuni meni muharririmiz huzuriga chorlab, tuyqusdan so‘rab qoldi:– Sen otasan, a?– A? – Men hovliqib qoldim. – Kimga?– Masalan, men – otaman, uch farzandim bor. Senam otasan, shundoqmasmi!– Shunday, shunday… Xudoga shukur, besh farzandim bor.– Ana! Shundoq ekan, otalarga davomi…