Чўлда фақир бир саҳройи хотини билан бирга яшар экан. Бир куни кечаси хотини:— Барча камбағаллик ва жафони биз чекнпмиз, бошқалар умрини роҳатда ўтказмоқда. Фақат биз фақирмиз.— Нонимиз йўқ, бошқа озуқаларимиз ҳам кам. Кўзамиз йўқ, сувимиз эса кўз ёш. Кундузи кийимимиз давоми…
Бир савдогар уйида овози ёқимли, гапирадиган, қувноқ тўгиқушни парвариш қилар ва у билан кўнглини ёзарди.Бир куни тижорат учун Ҳиндистонга йўл тадоригини кўрибди. Уйдагиларнинг ҳар биридан алоҳида алоҳида: “Айтинглар Ҳиндистондан сизга нималар олиб келайин? Нима хоҳлайсиз?” деб сўрабди. Ҳар ким ўз давоми…
Кимсасиз ўрмонда ҳайбатли бир арслон яшар эди. Ўрмондаги барча ҳайвонлар ундан безор бўлибди. Бундай ҳаёт кечиришдан қутулиш учун чора излашибди. Ўйлаб ўйлаб, арслонга элчи жўнатишибди. Элчи:— Эй ўрмонлар қироли арслон… Ҳар кун орамиздан биримизни тутиб емоқтасан. Бунга норозилигимиз йўқ; шу давоми…
Маҳаллада бир одам қазо қилибди, жасади тобутга солиниб, мозорга олиб кетиларкан, тобутнинг орқасидан бир бола ҳам йиғлаб, ҳам бақириб:— Отажоним, сизни қаерга олиб кетишяпти? Сизни тупроққа кўммоқчилар, оҳ отажоним, бу ер шундай қоронғу ва тор бир жойки, бу ерда на давоми…
Ўрмонда айиқни катта бир бўғма илон бўғар, белидан ўраб олиб сиқарди. Айиқ эса жон ҳолатда бақирарди. Шу пайт ўтиб кетаётган ўтинчи айиқ ҳолини кўрди ва тезлик билан қиличини чиқариб, илонни иккига бўлиб ташлади. Шундай қилиб, ўтинчи айиқни ўлимдан қутқариб қолди.Айиқ давоми…
Боғбон боғига учта ўғри кирганини кўриб қолди. Буларнинг бири халққа фатво берадиган фақиҳ (олим), иккинчиси пайғамбар авлодидан эканини айтувчи бир зот,учинчиси эса шайхга кўп йиллар мурид бўлган сўфи эди. Боғбон ўзича ўйлади. Ҳозир буларни тутиб эплаб бўлмайди, куч бирликта. Яхшиси, давоми…
Бир одам уй излаётганди. Дўстларидан бири уни ўз маҳалласидаги вайрона уйга олиб борди. Дўсти:— Агар бу уйнинг шифти бўлса, менга қўшни бўлиб яшардинг. Агар бирор хонаси бўлса, бола чақанг билан осойишта яшардинг, дея узоқ вақт “агар” деб суҳбатлашди.— Ҳа, дўстларга давоми…
Уйсиз, жойсиз бутунлай дарбадар бир одам зиндонга тушди. Пули йўқ, кимнинг қўлида нон кўрса, қўлидан тортиб олар, қаерда егулик, ичгулик топилса, ўша ёққа борарди. Зиндондагилар бу одамдан безор бўлиб, соқчига шикоят қила бошладилар: Тезда саломимизни қозига етказ, бу пасткаш одамдан давоми…
Сўфилардан бири йўлнинг устидаги хонақоҳга меҳмон бўлди. Мезбонлар сўфининг эшагини оғилга, сўфини эса бош чодирга олиб кирдилар. Хонақоҳда ўтирган дарвешлар бир бурда нонга муҳтож, йўқсил кишилар эди. Хонақоҳларига тушган меҳмоннинг ҳам қорни оч. Нима қилсинлар? Йиғилишиб бир қарорга келдилар: Меҳмоннинг давоми…
Бир киши ҳаммомга боришга эҳтиёж сезди. Тонг пайти қулига: “Сунгур уйғон. ҳаммом тогорасини, лунги ва совун ол. Ҳаммомга бормоқчиман”, деб буюрди.Қул дарров ҳозирлигини кўрди. Биргаликда йўлга тушдилар. Шу пайтда бомдод намозига азон чақирилди. Намозга ихлоси баланд бўлган қул хожасига ёлворгансимон: давоми…