Turkiston piri gap-so‘z olib dedi:
– Men ikki narsani hammadan yaxshi ko‘raman: biri chopqir otim bo‘lsa, ikkinchisi aziz farzandimdir. O‘g‘lim lashkar safida dushmanga qarshi jang qilmoqda. Agar shu aziz farzandim o‘limini eshitsam, otimni hamma lashkarchilarga bag‘ishlayman, toki o‘g‘lim o‘rnida jang qilsin. Voqean, aziz ko‘ringan shu ikki narsa mening jonim ko‘ziga but kabi ko‘rinadi. Har ikkalasidan voz kechmaguncha Yagona Iloh yodi kalbda abadiy o‘rnashmaydi.
Toki sham’ kabi yonib ado bo‘lmasang, odamlar oldida pok ishkdan so‘z ochma. Kimki pok Parvardigor ishqidan gapiradigan bo‘lsa, o‘z shaxsiy ishi, dunyoviy muhabbatini barbod etsin. Shahvat bilan non yeydigan, ammo pokbozman deydigan kishi, oqibatda xoru zor bo‘lg‘usi.

Fariduddin Attorning “Mantiqut-tayr”idan.