Қалам соядаги сўзларни ёруғликка олиб чиқади.
* * *
Қуриган фавворалар — обиҳаётнинг қабр тошларидир.
* * *
Дарёлар ўз номини билмайдилар.
* * *
Камалак — чўмилиб чиққан табиат сочини боғлайдиган шойи тасма.
* * *
Ғор — тоғларнинг эснаши.
* * *
Тошлар кутишни биладилар.
* * *
Осмон шундай тусдаки, гўё юзлаб мусаввир мўйқаламини артиб олгандек.
* * *
Жирафа — қизиққонлик қилиб қиёфасини ўзгартирган от.
* * *
Кўҳна ойналар заҳарли — улар марҳумлар нигоҳи билан тўйинган.
* * *
Денгизлар ер юзини сув билан чайгани-чайган — гўё уни ҳушига келтириб бўладигандек.
* * *
Аёллар оёғи пойафзал дўконида ўзини бахтли ҳис этади.
* * *
Ўйлаш осон. Ёзиш қийин.
* * *
Аёллар, барча эркаклар бир хил, деб ўйлайдилар ва уларнинг кучи ҳам шунда; эркакларнинг эса, аёллар ҳар хил эканига ишончлари комил — бу ишонч уларни нобуд қилади.
* * *
Момо Ҳавонинг Одам Атога иқрорини эшитгандан бошлаб олманинг ёноғи қизара бошлаган.
* * *
Қиз учрашувга қанча кеч чиқса, шунчалик табассумли.
* * *
Қўшнимизнинг токка уланган чангютари бизнинг барча фикрларимизни сўриб олади.
* * *
Китоб — ёлғизлик уммонида чўкиб кетаётган одам учун қутқарув белбоғи.
* * *
Соқол қўйдинг ва сочинг тўкилди — материянинг сақланиш қонуни бу.
* * *
Оғзига эмизгич солинган гўдак трубкада тамаки бурқситаётган одамга катта акасидек қарайди.
* * *
Фиръавнлар эҳромлар ёрдамида ўзларини тарғиб этишди.
* * *
Акс-садо билан баҳслашма: барибир сўнгги сўзни у айтади!
«Ўзбекистон адабиёти ва санъати» газетаси, 2014 йил 27-сон