Bir yurt podshohining suyukli o‘g‘li bor edi. Yagona voris edi u. Shahzoda yaxshi tarbiyalangan va turli bilimlarni egallagan edi.Podshoh o‘g‘lining to‘satdan o‘lganini tush ko‘rdi. Xavotir bilan uygonib Xudoga shukrlar qildi. Biroq ko‘ngliga shubha oraladi: “Agar haqiqatan ham o‘lib qolsa, nima davomi…

Bir odamning beodob xotini bor edi. Uyga keltirilgan narsalarni isrof etardi. Bechora odam janjal bo‘lmasin deya indamas, sabr qilardi.Bir kun ikki kilo go‘sht olib keldi. Kabob buyurdi. Xotin go‘shtni pishirayotib paqqos tushirdi. Eri kechqurun uyga kelib, xotinidan go‘shtni so‘radi.Xotin: Ey davomi…

Arslon o‘rmonda fil bilan olishib charchadi. So‘ng tulkini yoniga chaqirib:— Holdan toydim. Ovga yaramayman. Bor, menga bir eshak ovlab keltir. Birgalikda yeymiz, dedi.— Amringiz bosh ustiga, sultonim. Turli hiylalar bilan sizga hatto tiriklayin keltiraman, deya bir qoyaga tomon yugurdi.Qarasaki, o‘tloqda davomi…

Ko‘chada shoshib ketayotgan bir odamdan so‘rashdi:— Nega buncha shoshyapsan? Ranging ham o‘chgan, nima bo‘ldi.Odam aytdi:— Eshitmadingmi hali? Shahar sultonining ko‘ngli uchun bozordagi eshaklarni so‘yib, terisini shilib, ichiga somon to‘ldiryaptilar.— Xo‘sh,xo‘sh? Lekin sen odamsan-ku?— To‘g‘ri, ammo sultonning odamlari bu ishga shunday davomi…

Fors shohlari orasida bittasi juda qudratli, lekin o‘ta yovuz edi.Bir kuni shohning bosh oshpazi unga yegulik olib kirganida ovqatning bir tomchisi dasturxonga tomibdi. Shoh oshpazga qarabdi. Oshpaz o‘sha zahoti uni qatl jazosi kutayotganini sezibdi.Shunda u qo‘lidagi ovqat to‘la idishni bir davomi…

Bir kuni turli kasb egalari yig‘ilib gurunglashardi. Ularning har biri o‘z hunariga xos bo‘lgan so‘zamollik haqidagi fikrini bayon qildilar.Gapni zargar boshladi:— So‘zlarni nozik ipga termoqning eng yaxshi usuli — ularni ziyraklikning o‘tkir tig‘i bilan teshib, undan tafakkur ipini o‘tkazib, ular davomi…

Bir kuni Abdurahmon Jomiy Xoja Ahror Valining ziyoratiga otlandi. Yo‘lda enlikkina ariqqa duch keldi. Sakrab o‘tayotib, cho‘ntagini ushladi. Uning cho‘ntagida sakkiz tillosi bor edi.Xoja Ahror Valining mol-dunyosi behisob edi. Yaylovlarda uning minglab moli o‘tlab yurar, bular muridlar tarafidan hazrat eshonga davomi…

Muhammad Rahimxon Feruzning yaxshi bir odati bor edi. U goho-goho arkoni davlat birla shahar aylanar, ahli raiyatning holidan xabar olardi. Bir kuni xon mahramlari ila shahar sayriga chiqdi. Yonida xos mulozimi Hasan qayg‘ichi ham bor edi. Bir ko‘chadan o‘tayotib, Feruzning davomi…

Abu Rayhon Beruniy dardga chalindi. Hoziq tabiblar imkon qadar muolaja qildilar, ammo bemorning ahvoli yaxshilanmadi. Aksincha dard kundan kunga kuchayib borardi. Bu dunyodan nasibasi uzilayotganini olimning o‘zi ham sezib turardi. Lekin uning jo‘shqin tabiati ilmu irfon ummonidan so‘nggi qatragacha olib davomi…

Tabiblarning ulug‘i Ibn Sino kunlardan birida qattiq og‘rib, ko‘rpa-to‘shak qilib yotib olibdi. Ibn Sinoning shogirdlari, eng yaqin do‘st-birodarlari yig‘ilishibdi. Ular yaxshi so‘z aytib, ulug‘ tabibning ko‘nglini ko‘tarishga, kayfiyatini yaxshilashga harakat qilishsa, shogirdlari uni dori-darmonlar bilan davolashga kirishibdilar.O‘limi yaqinligini sezgan Ibn davomi…