Qizim gap olib keldi: tepakallarning miyasi mixday ishlarkan. Bo‘lishi mumkin, dedim. Chunki kaminaning sochi siyraklasha boshlagan edi. Xursand ham bo‘ldim. “Endi bolalarga nima deyman?” degan o‘ylov bilan yurgan edim-da.– Oyimning miyalari ishlamaydi, – deb keldi tag‘in qizim.– Nega unday deysan?!– davomi…
Oq – sariqdan kelgan, sochi mallarang, ko‘zlari qiyiq, sap – sariq kipriklari cho‘chqaning kipriklariga o‘xshash, og‘zini yumsa ham kurak tishlari ko‘rinib turadigan novcha va ozg‘in bu qizning ismi Malika. U o‘zining uncha xushro‘y emasligidan o‘ksinar, buning ustiga tengdosh qizlar uni davomi…
Qor yog‘moqda. Gox qiyalab, goxo chirpirab, goxo to‘zg‘ib, sassiz – sadosiz, jimgina yog‘ayotir u. Oppoq qor uchqunlari aro xuddi son – sanoqsiz meteoritlar ichra yo‘rtib borayotgandayman. Men shunday ketib borayapman. Shunchaki, maqsadsiz, yolg‘iz bir o‘zim tentirab “Grenobl”dan “Don Mils” ko‘chasi davomi…
Sinfdoshim O‘ktam xotirasiga Onda-sonda tomchilayotgan yomg‘ir do‘lga aylandi. Panaga o‘tayotgan yonidagi kishilardan biri Kenjaning qo‘ltig‘idan oldi. «Yur darvozaxonaga, ivib ketasan-ku butkul!» U joyidan siljimadi. Qo‘ltiqdan tutgan qo‘l bo‘shashdi. «Kenja, uka, nima qilasan endi, aslida u seni tepib-tepib ko‘mishi kerak edi-yu… davomi…
BIR BOR EKAN… BIR YO‘Q EKANyokiDARAXTGA DO‘NGAN ODAMHikoya Nega bir tupgina daraxt tikishgan ekan? Bi-i-ir tupgina!.. Uchta, to‘rtta, yo‘q, o‘n-ta, o‘n beshta tikishmaydimi? Qalin o‘rmonga aylantirib tashlashmaydimi… Eh-h… Ana, yana bittasi kelyapti. Ishqilib, uni ko‘rib qolmasa edi. Ko‘zi tushdimi, inda-may davomi…
«Yo‘q, bo‘lishi mumkin emas!» Ana shu to‘rttagina so‘z, lekin miyasining to‘rt tomonini egallab olgan, ming boshqa narsani o‘ylashga urinmasin, o‘zini chalg‘itish uchun hech bir keraksiz yumushlarga qo‘l urmasin, xotiniga qo‘shilib jini suymaydigan tele-seriallarni ko‘rib, haligina eshitgan, musaffo osmonni tilib o‘tgan davomi…
Agar yana bir zum, bor-yo‘g‘i bir zumgina suratga qarab tursa, ko‘ksini changallab yiqilishiga uning ko‘zi yetdi. Kulgi deganiyam shunchalik o‘tkir, shafqatsiz bo‘ladimi! Ko‘zlardan otilayotgan xanjar Erkinning o‘ng-so‘lida yaltirar, xanjardan uzilgan sirtmoq tomog‘iga yopishar, bo‘ynini ayovsiz qitiqlab, biroz chekinganday bo‘lardi-yu, «a» davomi…
(«Lahzaning larzalari» turkumidan) Iliqqina, yumshoqqina edi siypalayotgan narsa. Yigitchaning qitig‘i kelib, nariroq surildi. Iliqqina, yumshoqkina vujud shu zahotiyoq u tomon surildi va yana qitiqlay-qitiq-lay siypalay ketdi. Siypaladi-siypaladi-da, uni quchoqlab oldi. Birdaniga a’zoi badanini o‘nlab, yuzlab barmoqlar, iliqqina, yumshoqqina, lekin etingni davomi…
Bir tekis chopib borayotgan ot keskin to‘xtadi. Ko‘zlarini yumgancha xayolga berilgan ko‘yi kelayotgan Arslon oldinga xavotirlanib qaradi. Quyida Sirdaryo tinchgina oqardi, oqshom g‘ira-shirasida suvi goh oqarib, goh qorayib ko‘rinardi. Arslon otdan tushib nam-xush o‘tlar ustiga cho‘zildi. Maysalardan taralayotgan dimoqni qitiqlovchi davomi…
Suhrob Sur’ataliyevni do‘stlari hazillashib Zurab Sereteli deb atashardi. Suhrob chindan ham haykaltarosh esa-da, ammo Zurab Sereteli kabi itu-bitga tanish emas, balki Moskva san’at davralarida o‘ziga xos “zodagonlar dahosi” sharafiga ega edi. Uning Moskvaga kelganiga ham biror 40-45 yil bo‘lib qolgan, davomi…