Анчадан бери ўйлаб юрган ҳажвиямни ўтган куни бир ўтиришда ёзиб ташладим. Бу бир ташмачи тўғрисида эди. У одам ҳар куни эшагининг хуржунига 100 литрлик елим идишларда солярка ортиб, қўшни республикага ўғринча йўллар билан ўтказиб сотиб юрарди…Ҳажвия роса кулгили чиқди. Айниқса, давоми…
Ассалому алайкум, қимматли мижозлар!Ўзингиз биласиз, ҳар бир фаслда ўзига хос касалликлар кўпаяди. Масалан, совуқ ойларида грипп касаллиги, ёз ойларида эса ич оғриғи. Лекин шундай касалликлар борки, ҳамма фаслларда учраб туради. Шу ўринда мен сизларга инсоният пайдо бўлгандан бери борлиги билан давоми…
Эрталаб тўсатдан ҳамма ўқитувчилар энди дарсга кирган маҳал мактаб ҳовлисига туман таълим бўлимидан тўрт кишидан иборат текширувчи-тафтишчилар кириб келишди. Ҳеч ким ҳеч қаерга қочолмай қолди. Директор ҳам энди «Мен халқ таълими бўлимига кетдим» деб қўшни қишлоқдаги дугонасиникига келин кўрарга кетаётган давоми…
Ҳар кунги одатимни канда қилмай, газета сотадиган киоскадан янги газета олиб варақладим. Не кўз билан кўрайки, тўртинчи бетда бир ёзувчи ошнам тўғрисида ярим бетлик мақола чиқиб турибди-да. Киоскадан узоқлашмай, газетани ютоқиб ўқишга тушдим. Оббо, дўстим-эй! Қойил, қойил! Молодец! Газетада унинг давоми…
Жарроҳлик бўлимининг бошлиғи жарроҳ Эшонқуловнинг икки одати бор. Ўмон деб бўлмайди, чунки эгаси шунга кўникиб қолган ва шусиз яшай олмайди. Лекин шуларсиз уни ҳар қанча таърифлаган билан ҳеч ким танимайди ва билмайди ҳам. Хуллас биринчиси, у кеча-кундуз ажралмайдиган, кийинаётганда ҳам, давоми…
Мен сизга айтсам, шунча йил ишлаб, бировнинг ишини текширмабман. Текширувчилар гуруҳига аъзо ҳам бўлмабман-эй. Бунинг учун нима қилиш керак, кимга учрашиш керак, бунисини ҳам билмайман. Мен ўзи аслида текширувчиларни кутиб олувчи, уларга тафтиш бўйича ҳисоб берувчи ва уларга чой-пой ташувчилар давоми…
Тез ёрдам машинаси чақириқ берилган уй ёнига келиб тўхтаганда бизни озғингина бир йигит кутиб олди. Ҳовлига кираётганимизда – Дўхтур ака, отамнинг тоблари тўсатдан қочиб қолди. Аввал ҳеч бундай бўлмаган. Тезроқ ёрдам қилинг, ака. Рози қиламиз… – деди у шоша-пиша, бироз давоми…
Кун иссиқ. Айни тушлик пайти. Ҳамма ўзини катта йўл ёқасидаги чинор тагига – чойхонага урган. Чойхоначи, ошпаз-у – сомсапазларнинг қўли қўлига тегмайди. Барча сўрилар одамга лиқ тўла. Туман ташкилотларидан бирининг икки хизматчиси – Ҳаитқораев билан Амриев ҳам шу ерда бир давоми…
Эшигининг орқасига «Ординаторская» деб ёзилган кенг хона. Ўртадаги столда қарама-қарши ўтирган қилтириқдай икки киши шошиб ниманидир ёзмоқда. Улар ҳозир бир нима содир бўлишини кутаётгандек, қандайдир овоз эшитилиши керакдек, бутун вужуди қулоққа айланиб, сергакланиб қолди. Хонадаги жимликни девордаги соатнинг имиллаб чиқиллаши давоми…
Бир порахўр ҳақидаги ҳажвиям босилиб чиққандан сўнг учинчи куни ҳар доим салом берсам аранг бошини қимирлатиб қўядиган ўўдайганов эрталабдан юзларидан табассум ёғилиб, пирини кўрган муриддай югуриб келиб икки қўллаб кўришди. Узундан узоқ соғлиғимни, ишларимни, уй ичдагиларни сўраб бўлгач, деди:– Вой, давоми…