Анор. Қўл қўлни ювади (ҳикоя)

Қуёш ўзининг иш кунини тугатиб, шаҳар узра ёйилган олтинранг чойшабини йиғиштириб олди. Бошловчи романист, ўртоқ прозаик Лўтти Бозов худди ана шу пайтда телефон трубкасини кўтариб, ҳаваскор ёш танқидчи, ўртоқ олим Қорин Қулиевга қўнғироқ қилди. Ундан-бундан, ўтган-кетгандан гаплашишди. Суҳбат сўнгида ўртоқ давоми…

Анор. Албатта, учрашамиз!.. (ҳикоя)

Илдениз Куртуланга бағишлайман – Алло! Жейран хоним, салом! Мен… – Салом, афанди… Яхшимисиз? – Раҳмат, яхши. Ўзингиз қалайсиз? – Бари кўнгилдагидек… – Жаноб ректор билан гаплашсам бўладими? – Афсуски, бунинг иложи йўқ, ректор – йиғилишда… – Кеча сиз… эртага қўнғироқ давоми…