Abdurahmon Jomiy va Alisher Navoiy temuriylar Uyg‘onish davrining daho so‘z san’atkorlari bo‘lib, ularning ibratga yo‘g‘rilgan o‘zaro ustoz-shogird va do‘stona munosabatlari hamda qizg‘in adabiy aloqalari haqidagi muhim ma’lumotlar, eslatma-xabarlar, yuksak e’tiroflar, noma ruboiylar, birinchidan, ularning qalamiga mansub asarlarida bitilgani bilan ham davomi…
«Boburnoma»ning o‘ziga xos muhim xususiyatlaridan biri shundaki, memuarda temuriylar Uyg‘onish davriga xos jihatlar butun borligicha, ya’ni hukmdorlari, yirik mulkdorlari, daho so‘z san’atkorlari, orif insonlari tasviri, ma’lumotlari, g‘oya hamda asoslari, murabbiy va muqavviylik masalalari, shaharsozlik madaniyatining rostlik bilan yoritilishidir. Shuni alohida davomi…
Alisher Navoiy “Majolis un-nafois” tazkirasida va Zahiriddin Muhammad Bobur “Boburnoma” asarida yozib qoldirgan adabiyotshunoslikka oid qimmatli ma’lumotlarning ayrimlari biri-biriga juda yaqin yoki har ikki ijodkorga taalluqli bo‘lib, bunday umumiy ma’lumotlarni bir mushtarak ( arabcha: umumiy, ko‘pchilikka taalluqli, o‘rtadagi kabi lug‘aviy davomi…
Ulug‘ ozarboyjon shoiri Fuzuliy o‘z devonining debochasida Alisher Navoiyni “Manzuri shahanshohi Xuroson” deb ulug‘laydi. Fuzuliyning bu bahosi bejiz emas. Navoiy o‘z davrida ham, keyin ham, bizning zamonamizda ham shohlarga maqbul bo‘lgan shoir, mutafakkir, ilohiy ilhom olgan davlat arbobidir. U adolat davomi…