So‘nggi paytlar ozmi-ko‘pmi elga tanilgan, e’tiborli kishilar bilan, shu qatorda jumladan, otalarimiz aytmoqchi, kaminai kamtarin bilan ham gazeta-jurnallar muttasil suhbatlar uyushtirib turadi. Buning uchun ularga minnatdorlik bildirmay iloj yo‘q. Lekin ochig‘i, bunday suhbatlardan aksar suyunishdan ko‘ra ko‘proq noxush bir asorat davomi…

1 Eslasam, kulgim kelaveradi: bolalik-da, bolalik. Tirmizak-tirrancha bola bo‘lmasang, kelib-kelib o‘z otangni “feleton” qilasanmi? Tag‘in qayerda deng? O‘z uyida, qosh-ko‘zining shundoq ostida – “Oilamiz ovozi” gazetida-ya! Sho‘ring qurg‘ur bu gazetning dunyoga kelishiyam, ketishiyam ikki kunlik bo‘lgan. Birgina soni chiqiboq boqiylikka davomi…

Nashriyotlar joylashgan salobatli bino oldidagi ulkan ustunlar yonidan o‘tib zinadan ko‘cha tomon tushib borarkanman, uzoqdan Rauf aka kelayotganini ko‘rdim. Kuz kunlari edi. U — hamishalik kostyumida, qo‘lida hamroh portfeli. Qachon qo‘yilgani esimizdan chiqib ketgan soqol-mo‘ylabi o‘ziga yarashgan. Uni uzoqdan ham davomi…

Jalolobodga,tug‘ilib-o‘sgan qishlog‘im Suzoqqa borgan paytimda shunday “mish-mish”ni, ya’ni nimaykan, o‘zimizning Ziyovuddin ot-aravada Parijga borarmish, degan gaplarni eshitganim bor edi. Ko‘p o‘tmay Ziyovuddinning o‘zi savlat to‘kib Toshkentga kirib keldi. Bir guruh o‘rtoqlarimiz uni Rohat ko‘li bo‘yida kutib olib, ot-aravasiyu o‘zini joylashtirish davomi…