Алишер Назар. Ҳиндистоний ким эди?

ХХ асрнинг узлуксиз қатоғонлари не-не олиму фозилларнинг умрига зомин бўлди. Бу улуғ зотларнинг ўзлари билан бирга илмий мерослари ҳам қатоғон қилинди. Куйдирилди, кўмилди, сувларга оқизилди. Аммо бу мунаввар сиймоларнинг номини халқнинг ёдидан чиқариб ташлашнинг иложи бўлмади. Ана шундай улуғ зотлардан давоми…

Алишер Назар. Эҳтиёж (2000)

Кеча бўлган, бугун бўлаётган, эртага бўлиши мумкин бўлган ҳамма фожеалар ёмон фикрининг “болаларидир”. Энгельс бизни боплаб алдади: “Ота-боболаримиз маймундан ажралган. Биз асли меҳнат қилавериб, меҳнат қилавериб маймундан оламга айлаганмиз”, деди. Биз ишондик. Чунки у пайтлар “доҳийлар” фикрига шубҳа билдириш осийлик  давоми…

Алишер Назар. Художўйлик даъвосидаги худосизлик (2000)

Ўтган ХХ асрнинг энг катта яраларидан бири “…изм”лар эди. бу асрни айнан мана шу “..изм”лар қаритди. Лекин улар ҳеч кимга ўзлари ваъда қилган бахтни бермади. Аксинча, нацизм миллионлаб оламларни бошини еди. Социализм “тенглик” ниқоби остида ҳақиқий халқлар турмахонасига айланди. Коммунизм давоми…

Алишер Назар. Эркинлик – тараққиёт кафолати (2002)

Демократия! Бу сўз сўнгги ўн йилликдаги энг тотли сўзлардан бири бўлди. Ўн йил ичида энг кўп тушунишга интилганимиз ва энг кўп тушунмаганимиз ҳам шу сўз бўлди. Сабаби – биз “демократия” деса, “ялт” этиб Ғарбга қарадик. (Тўғри-да, илгари демократик жамиятда яшаб давоми…

Алишер Назар. Оби раҳматсиз булут (2001)

Матбуот – муқобилсиз куч Дунё ўзгарди. У шу қадар ўзгардики, кўз ўнгимизда ҳеч нарса бу қадар ўзгармайди. Ахир бундан атиги йигирма йил илгари “Бир куни СССРдек мамлакат тариқдек сочилиб кетади” деган гап энг хаёлпараст одамнинг ҳам хаёлига йўламасди. “Берлин девори” давоми…

Алишер Назар. Миннатдан қўрқаман (1999)

Журналист тушунмаган ҳақиқатни милиция тушунадими? “Толстой бўлсанг ўзингга, мен ҳам шоирман”- деган экан Твардовский. Бу гап шоир Твардовискийнинг шартакилигидан дарак бермайди. Аксинча, бу дунёда фақат толстойлар эмас, твардовискийлар ҳам яшаяпти, демоқчи шоир. Демак, гап фикр ҳақида кетаяпти. Аслида фикр айтган давоми…

Бахтиёр Нуриддинов. Аноргул (юзйиллик ҳикоя)

1914 йил… Бу воқеани бизга отамиз, отамизга бобомиз айтиб берган экан.Ўша йил баҳор серёғин келди. Ҳаммёқ сувга бўкди. Туну кун, ҳафталаб ёмғир ёғди. Лой, ботқоқдан одамнинг эси кетди. Ёмғир ортидаги шамолни айтмайсизми?.. Қанчалик ёқимли бўлмасин, барибир, безор қилиб юборди. Ҳаммаси давоми…

Бахтиёр Нуриддинов. Нурбола (азалий эртак)

Унинг ёши салкам бир миллиардда эди. Шу ёшида энди бу тирмизакнинг ортидан чопиши қолувди. Тезлиги бирам тезки уларнинг. Қаёққа йўқолди экан?.. Миллионга кирган оға-инилари орасида кўринмайди. Уларни унчалик ҳушламаслигини яхши билади. Ҳойнаҳой мингйиллик акалари ёнидадир. Йўқ, у ерда ҳам эмас. давоми…

Шерзод Комил Халил. Бекинмачоқ (ҳикоя)

«Оқсуяк, чиллак, тўп, олатаёқ, кўчмак”, ҳаттто “бекинмачоқ” ҳам болалар учун найинки ўйин-эрмак, балки ростмана кураш, Изланиш-топиш, бу орадаги хафагарчиликлар, ўзларига хос изтироблару ғалаба нашъасини суришлари ҳақида хаёлга толсак беихтиёр шу фикрга келамиз: “Бу ўйинлар – шунчаки ўйин эмас, билъакс – давоми…

Шерзод Комил Халил. Тулки (ҳикоя)

Ҳавонинг қовоғи эрталабдан солиқ, қор учқунларди. Рихсиқул ҳовлидан кечаси билан ёққан қорни кураркан, қиш роса қишлигини қилади шекилли, деб ўйлади. Дарҳақиқат, қор қалин тушганди. Яна учқунлаб туришидан ҳали-бери тинадиганга ўхшамасди. Рихсиқул кураш керак бўлган ҳамма жойни бир зайлда кураб бораркан, давоми…