Biz turadigan qizlar yotoqxonasiga yigit zotini yaqin yo‘latishmaydi. Mabodo, biror qizni chaqirish kerak bo‘lsa, shu yerda turadiganlardan biriga xona raqami va chaqiriluvchining ismi aytilsa bas. Yuqoriga ko‘tarilgan talaba chaqiruvchining eshigini qoqib o‘tirmaydi, dahlizdan chaqirib qo‘ya qoladi. Har qalay bizning yotoqxonada davomi…
Nima bilandir mashg‘uldek ko‘ringan, uvadaga burkangan odamlar qovrilib kultepaga aylangan Yer bag‘rida timirskilanishardi. Xuddi kiyim-kechaklari singari aft-angorlari ham kulrang edi. Ular har-har zamonda boshlarini ko‘tarib befarq nigohlari bilan atrofni kuzatishar, keyin yana kultepaga qo‘shilib ketishardi. Uzoqlarda, ufq etagida saf tortgan davomi…
Ilonning vishillagan tovushidan cho‘chib uyg‘ondi. O‘zi sezmagan holda ko‘zi ilinganini payqadi. O‘zining qayerda ekanini eslashga urinib ko‘rdi, ammo eslolmadi. Faqat yana qulog‘iga ilon tovushi eshitilishi bilan hushyor tortdi uyqusi ham birdan o‘qib ketdi. Daf’atan bolasi esiga tushdi, darrov chodirning tepa davomi…
Onaning kenjatoyi qish chillasida tug‘ildi. Tashqarida qor gupillab yog‘ardi. Izg‘irin shamol hovlini bosgan qor uyumini xirmondek sovurib, muz bog‘lagan deraza oynalariga purkaydi. Go‘dak chinqirig‘i hammani sergak torttirdi. Xonadagi zulmat ichida ko‘z-ko‘zni ko‘rmasdi. Ota timirskilangancha, gugurt qidiradi, aksiga olib, bu zim-ziyo davomi…
Xotinining o‘limi uning tinch hayotini ostin-ustun qilib yubordi. Bugungacha hayot, taqdir, dunyoning boshiyu oxiri haqida o‘ylab ham ko‘rmagandi. Faqat bu o‘lim zulmatni tilib o‘tgan chaqmoq singari uni sergak torttirdi. Endi onasiz qolgan o‘g‘li nima qiladi? Yaxshiyam hali yosh go‘dak, ko‘p davomi…
Er xuddi dunyoda yaralganidan beri yomg‘ir ko‘rmaganga o‘xshar, issiqdan qaddi bukilgan daraxtlar yerga nochor termilib turishar, taqir biyobonda ungan giyohlar allaqachon qovjirab ketgan, suvsizllikdan yer tars-tars yorilib yotardi. U bularning hech birini ko‘rmasdi. Uning fikri xayolini olisdan kelayotgan antiqa bir davomi…
“Biz uning dumini kesdik”. “Kavsar” surasidan O‘n yillarcha burun Andijonda bir otaxon bilan tanishib qolgandim. — Ota–onamning, ukam va singillarimning qabrini ziyorat qilgani kelganman, — degandi otaxon namlangan ko‘zini ro‘molcha bilan artib. — Qo‘rg‘ontepaning Savay degan joyida qolishgan ular. — davomi…
Yoz paytlari bu kichik mahalla qahvaxonasining bog‘iga tez-tez qatnab turardim. Shu sababli bir kuni kechqurun, qora bo‘ron avji quturgan payt ichkari kirganimda yotsirab o‘tirmadim. Qahvaxona ovloq joyga joylashgan edi. Yaproqlari to‘qilib bitgan ikki tol bilan, tepasida uch-to‘rtta qovjiragan barg osilib davomi…
Genri Louson (Henry Lawson) – shoir va yozuvchi. Avstraliya adabiyotining mumtoz namoyandasi. Norveg dengizchisi oilasida tug‘ilib o‘sgan. Ota-bobolari oltin topish umidida XIX asr o‘rtalarida Avstraliyaga borib qolgan. Genri Louson yoshlik chog‘laridan boshlab bo‘yoqchi, maktab o‘qituvchisi bo‘lib ishlab, xalq hayoti bilan davomi…
Patrik Viktor Martindeyl Uayt (Patrick Victor Martindale White) – avstraliyalik shoir, nosir, dramaturg. Nobel mukofoti laureati (1973). Uning “Baxtli vodiy”, “Tiriklar va o‘liklar”, “Xolamning sarguzashti”, “Soxta dafn”, “Inson shajarasi” kabi roman va pesalar muallifi. MING YILLARDAN BUYoN Ming yillardan buyon davomi…