Воқиф Султонли. Ўн учинчи палата (ҳикоя)

Хотинининг ўлими унинг тинч ҳаётини остин-устун қилиб юборди. Бугунгача ҳаёт, тақдир, дунёнинг бошию охири ҳақида ўйлаб ҳам кўрмаганди. Фақат бу ўлим зулматни тилиб ўтган чақмоқ сингари уни сергак торттирди. Энди онасиз қолган ўғли нима қилади? Яхшиям ҳали ёш гўдак, кўп давоми…

Воқиф Султонли. Ўлим уйқуси (қисса)

Ер худди дунёда яралганидан бери ёмғир кўрмаганга ўхшар, иссиқдан қадди букилган дарахтлар ерга ночор термилиб туришар, тақир биёбонда унган гиёҳлар аллақачон қовжираб кетган, сувсизлликдан ер тарс-тарс ёрилиб ётарди. У буларнинг ҳеч бирини кўрмасди. Унинг фикри хаёлини олисдан келаётган антиқа бир давоми…

Каримберди Тўрамурод. Чўммоқ (ҳикоя)

“Биз унинг думини кесдик”. “Кавсар” сурасидан Ўн йилларча бурун Андижонда бир отахон билан танишиб қолгандим. — Ота–онамнинг, укам ва сингилларимнинг қабрини зиёрат қилгани келганман, — деганди отахон намланган кўзини рўмолча билан артиб. — Қўрғонтепанинг Савай деган жойида қолишган улар. — давоми…

Саид Фоиқ. Маҳалла қаҳвахонаси (ҳикоя)

Ёз пайтлари бу кичик маҳалла қаҳвахонасининг боғига тез-тез қатнаб турардим. Шу сабабли бир куни кечқурун, қора бўрон авжи қутурган пайт ичкари кирганимда ётсираб ўтирмадим. Қаҳвахона овлоқ жойга жойлашган эди. Япроқлари тўқилиб битган икки тол билан, тепасида уч-тўртта қовжираган барг осилиб давоми…

Генри Лоусон (1867-1922)

Генри Лоусон (Henry Lawson) – шоир ва ёзувчи. Австралия адабиётининг мумтоз намояндаси. Норвег денгизчиси оиласида туғилиб ўсган. Ота-боболари олтин топиш умидида ХIХ аср ўрталарида Австралияга бориб қолган. Генри Лоусон ёшлик чоғларидан бошлаб бўёқчи, мактаб ўқитувчиси бўлиб ишлаб, халқ ҳаёти билан давоми…

Патрик Уайт (1912-1990)

Патрик Виктор Мартиндейл Уайт (Patrick Victor Martindale White) – австралиялик шоир, носир, драматург. Нобель мукофоти лауреати (1973). Унинг “Бахтли водий”, “Тириклар ва ўликлар”, “Холамнинг саргузашти”, “Сохта дафн”, “Инсон шажараси” каби роман ва пьесалар муаллифи. МИНГ ЙИЛЛАРДАН БУЁН Минг йиллардан буён давоми…

Анатоль Имерманис (1914-1998)

Анатоль Имерманис (Anatols Imermanis, 18 ноябрь 1914 — 13 ноябрь 1998) — латвия ёзувчиси, шоир, журналист, сценарист. Латвияда хизмат кўрсатган маданият ходими (1974). НАВОИЙ Ойбекка Қуёш михлангандай шаҳар тепасида, Ҳоври ёндирарди Ҳиротни беҳад. Шундай жазирада куйиб беадад, — Серҳашам шаҳарнинг давоми…

Ованес Шероз (1915-1984)

Ованес Тадевосович Шероз (Հովհաննես Շիրազ, асл исми Оник Карапетян; 27 апрель 1915 — 14 март 1984) — арман шоири, жамоат арбоби. * * * Ким билур, қанчада мўйсафид Масис, Буни ким ечади, на мену на сиз. Ўраган бўлса ҳам уни давоми…

Ашот Граши (1910-1973)

Граши Ашот Багдасарович (ҳақиқий исми Григорян Ашот Багдасарович) 1910 йили Арцахда туғилган. Ереван давлат университетининг тарих факультетини тамомлаган. Илк китоби “Кириш” номи билан 1934 йили чоп этилган. Шеър ва достондан иборат қирққа яқин китоб муаллифи. * * * Дарё водий узра давоми…

Жўлибой Элтазаров, Собиржон Тоҳиров. Қутлуғ ва улуғ даргоҳ

Бу кўҳна заминда шундай масканлар борки, узоқ асрлар давомида инсониятнинг маданий қатлами, илму ирфон аҳлини оҳанрабо сингари ўзига тортиб келади. “Сайқали рўйи замин”, “фирдавсмонанд”, “балдаи маҳфуза” дея эъзозланган Самарқанд ана шундай илм ва маданиятнинг қадимий ўчоқларидан биридир. Мирзо Улуғбек мадрасаси давоми…