Gilermo Valensiya Kastilo (29 oktyabrya 1873, Popayan, Kolumbiya – 8 iyul 1943, Popayan) – kolumbiyalik shoir va tarjimon. O‘z davrining taniqli shoiri G. Valensiya ijodida ohangdorlikka katta ahamiyat beradi, ramzlarni mohirona qo‘llaydi. She’riy shakllar ustida turli tajribalarga qo‘l urgan shoirning davomi…
O‘n yilcha oldin adabiy jamoatchilik lug‘atida “bozor adabiyoti” degan atama paydo bo‘ldi. Til ham o‘rgandi, quloq ham. Bir qarasang binoyidek, ammo haqqingiz ketganini sezasiz! “Adabiyotni ham bozorga solib bo‘ladimi?” deb o‘ylaysiz. Ammo hurmatli adiblarimizdan biri: “Har qanday adabiy jarayon o‘zining davomi…
Abduxoliq Uyg‘ur 1901 yili Shinjonning Turfon shahrida tug‘ilgan. U ma’rifatparvar savdogar oilasida tug‘ilganligi uchun maktab yoshigacha uyida savodini chiqargan. Dastlab diniy maktabda ta’lim olgan Abduxoliq arab, fors tillarini o‘rganib, sharq va uyg‘ur mumtoz adabiyoti bilan tanishgan. Abduxoliq Uyg‘ur (ئابدۇخالىق ئۇيغۇر) davomi…
— Qurmag‘urning o‘ziyam juda katta olim-da. — Nima, birorta zo‘rroq kashfiyot qilganmi? — Shu ham savol bo‘ldimi? Shuni so‘rab o‘tirganingizga hayronman. Avomni avom desak, tuppa-tuzuk ziyolilarimiz ham ilmu fanga qiziqmas ekan-da. Bu olim adabiyot tarixiga oid kitoblarda shu vaqtga qadar davomi…
Dunyoda shunday odamlar borki, ularning har bir barmog‘ida bittadan hunar bo‘ladi. Bizga o‘xshash mulla quruqlarning bo‘lsa o‘nta barmog‘ida o‘nta tirnoqdan boshqa narsasi yo‘q. Darvoqe, mening qo‘limdan ham bir hunar keladi: odam ko‘p joyga tushib qolsam, darrov qo‘limni ishga solib, atrofimdagi davomi…
«Hayot — achchiq narsa, janoblar. Hayot — tikanli yo‘l. Hayot…» Ana shunaqa chukur ma’noli gaplar yozilgan uchta daftarim bor. Bularning hammasi hayot falsafasi bilan to‘la. «Hayot — bu turgan-bitgani uqubat demakdir. Hayot — bu zo‘r mashaqqat bilan chiqiladigan cho‘qqi demakdir. davomi…
Biz qishloq baqqolining katalak do‘konchasi oldida to‘xtadik. Shisha idishga lampa moy quydirib olayotgan ayol ham, baqqol ham bizni ko‘rib miyig‘ida kulib qo‘ydi. — Rashid og‘a sizlarni kutib o‘tiribdi, — dedi baqqol bizga qarab. — Huv yuqoridagi qahvaxonaga boraveringlar. Manavi tepalikdan davomi…
Haykaltarosh Hikmat yomon odam emasu, lekin bechoraning bitta aybi bor-da: haddan ziyod sertakalluf. Ikkovimiz o‘n besh yillik qadrdon bo‘lishimizga qaramay, doimo meni «hazratlari», «afandim» deydi. Ba’zan takallufni shunaqayam oshirib yuboradiki, nazaringda xuddi seni kalaka qilayotganga o‘xshaydi. U bilan birinchi tanishganimda davomi…
«Har narsaning bir sababi bo‘ladi». Yo‘q, men aytmoqchi bo‘lgan gap bu emas. Hikoyamni biror aqlli gap bilan boshlamoqchi edim. Qani, bunday deb ko‘raychi: «Tutaqib ketgan odam baribir jahlidan tushadi». To‘g‘risini aytsam, bunisi ham o‘zimga yoqmay turibdi. Zo‘r gap aytish uchun davomi…
Bir necha kundirki, uyquda halovat yo‘q. Qattiq ishlayverib asabni buzgan ko‘rinaman: o‘ringa kirsam, uyqu bosadi-yu, ammo ko‘z qurg‘ur hech ilinmaydi. Bo‘lmadi, oxiri doktorga borishga to‘g‘ri keldi. — Bir kunda necha soat ishlaysan? — deb so‘radi u. — O‘n olti-yigirma soatdan. davomi…