Агар бу гап ўтган куни айтилганида эди, ярим соатча бурун шаҳарга жўнаб кетган Тиркаш тоғаси билан қуюқ хайр-хўшлашиб, эндигина картошга чопиққа тушган Мирза ҳадаҳа ғазаб отига минган ва уни беаёв қамчилаганча, “ким экан у зўр”, дея “наъра” тортган бўларди. Аммо давоми…
Венгриянинг таниқли шоир ва рассоми Лайош Кашшак (Kassák Lajos) 1887 йил 21 мартда Эршекуйвар шаҳрида таваллуд топди. У венгер санъатидаги “Авангард” оқимининг истеъдодли етакчиларидан бири бўлган. Адиб адабиёт ва рангтасвир соҳасида баб-баравар ижод қилган. 1921 йил Венада чоп этилган “Янги давоми…
Эдуардо Карранса (Eduardo Carranza) – колумбиялик шоир. Унинг ижодида таниқли испан адиби Хуан Рамон Хименеснинг таъсири сезилади. Э.Каррансанинг “Унутилган ва Альгамбра” (1957), “Сўзлар ва хаёллар” (1974), “Ўлим хабари ва зерикиш” (1975) тўпламлари бир неча тилларга ўгирилган. ҚИЗЛАРГА АЛВИДО ШОИР НОМИДАН давоми…
Луис Видалес (Luis Vidales; 1904, Каларка, Колумбия – 1990, Богота, Колумбия) – колумбиялик таниқли шоир. У асарларида муболағадан кенг фойдаланиб, кутилмаган, ажабтовур тимсолларни қўллайди. “Қўнғироқлар жарангламоқда” (1926), “Обрериада” (1979) шеърий тўпламлари муаллифи. МУСИҚА Қаҳвахонанинг нимқоронғи бурчагида оркестр фавворадек ғалати минғирлайди. давоми…
Леон де Грейфф (Francisco de Asís León Bogislao de Greiff Haeusler; 22 июль 1895, Медельин — 11 июль 1976, Богота) — колумбиялик шоир. Ижодида турли услубларни қориштириб юборган ўзига хос лирик шоир. Леон Де Грейффнинг асарларига нозик ишоралар ва аччиқ давоми…
Порфирио Барба Хакоб (Porfirio Barba-Jacob; 29 июль, 1883 – 14 январь, 1942) – колумбиялик машҳур шоир, асл исми – Мигель Анхель Осорио (Miguel Ángel Osorio Benítez). Хакоб умр бўйи саёҳат қилган, Куба, Ямайка, Коста-Рика, Гватемала, Гондурас, Перу ва АҚШда яшаган. давоми…
Гильермо Валенсия Кастильо (29 октября 1873, Попаян, Колумбия – 8 июль 1943, Попаян) – колумбиялик шоир ва таржимон. Ўз даврининг таниқли шоири Г. Валенсия ижодида оҳангдорликка катта аҳамият беради, рамзларни моҳирона қўллайди. Шеърий шакллар устида турли тажрибаларга қўл урган шоирнинг давоми…
Ўн йилча олдин адабий жамоатчилик луғатида “бозор адабиёти” деган атама пайдо бўлди. Тил ҳам ўрганди, қулоқ ҳам. Бир қарасанг бинойидек, аммо ҳаққингиз кетганини сезасиз! “Адабиётни ҳам бозорга солиб бўладими?” деб ўйлайсиз. Аммо ҳурматли адибларимиздан бири: “Ҳар қандай адабий жараён ўзининг давоми…
Абдухолиқ Уйғур 1901 йили Шинжоннинг Турфон шаҳрида туғилган. У маърифатпарвар савдогар оиласида туғилганлиги учун мактаб ёшигача уйида саводини чиқарган. Дастлаб диний мактабда таълим олган Абдухолиқ араб, форс тилларини ўрганиб, шарқ ва уйғур мумтоз адабиёти билан танишган. Абдухолиқ Уйғур (ئابدۇخالىق ئۇيغۇر) давоми…
— Қурмағурнинг ўзиям жуда катта олим-да. — Нима, бирорта зўрроқ кашфиёт қилганми? — Шу ҳам савол бўлдими? Шуни сўраб ўтирганингизга ҳайронман. Авомни авом десак, туппа-тузук зиёлиларимиз ҳам илму фанга қизиқмас экан-да. Бу олим адабиёт тарихига оид китобларда шу вақтга қадар давоми…