Наби Жалолиддин. Умр (ҳикоя)
Чол ўрнидан туриб, пайпаслаб чопонини ахтарди. Деразадан тушаётган ёруққа тутиб, ўнг-терсини тўғрилади-да, елкасига ташлади ва «ё бисмилло» дея қўзғалди.ўужанак бўлиб тган қизи 0ҳамон уйқудан уйғонмаганди. Чолнинг ҳар сафар қизига кўзи тушганида юраги эзилади — бечоранинг бахти осчилмади-да, бунинг устига дард давоми…